Tag Archives: zrzuty Cichociemnych

Jan Jaźwiński

Zwykly_znak_spadochronowy-120x300 Jan Jaźwiński

ps. Sopja

JAN-JAZWINSKI-foto-D-Jazwinska-Piotr-Hodyra-1-260x350 Jan Jaźwiński

ppłk dypl. Jan Jaźwiński
Źródło: archiwum rodzinne Danuty Borowiec z d. Jaźwińskiej

Zwykły Znak Spadochronowy nr 0005

 

ur. 15 czerwca 1905 w majątku Kutyłowo – Skupie  (obecnie pow. ostrowski) zm. 25 sierpnia 1985 w Los Angeles (USA) – podpułkownik dyplomowany saperów, uczestnik walk o niepodległość Polski w wojnie polsko – bolszewickiej (1918-1920), inżynier, spadochroniarz (Znak Spadochronowy nr 0005) oficer Oddziału II (wywiad) Sztabu Głównego WP, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Sztabu Naczelnego Wodza.
M.in. szef Wydziału Specjalnego (S) w Oddziale VI (Specjalnym) SNW, następnie komendant Głównej Bazy Przerzutowej (Bazy nr 11) w Latiano, 20 km od Campo Casale nieopodal Brindisi (Włochy), organizator lotów specjalnych SOE ze zrzutami Cichociemnych oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej.
Znajomość języków:  angielski, rosyjski, niemiecki, francuski.

 

Syn Ziemi Łomżyńskiej, wielki patriota, o mocnym charakterze, człowiek szlachetny, po żołniersku twardy, utalentowany operacyjnie, oczytany, ogromnie inteligentny, wykształcony, o wszechstronnych zainteresowaniachKajetan Bieniecki („Dramat dowódcy” s. 5-6)

 


41_cc-Tobie-Ojczyzno-grupa-250x139 Jan JaźwińskiSpis treści:


 

Podoski-SOE_20220727_093829-300x130 Jan JaźwińskiUrodził się w majątku Kutyłowo – Skupie, w rodzinie ziemiańskiej. Początkowo, od siódmego roku życia uczył się w domu, sześć godzin dziennie, z pomocą korepetytora, przygotowującego go do egzaminu wstępnego do gimnazjum w rusyfikowanej „Kongresówce”. Od jesieni 1913 uczeń klasy wstępnej Gimnazjum 6-go w Warszawie, w której uczyło się 40 uczniów, głównie synów urzędnikow carskiej administracji oraz 13 Polaków.

Stokowisko-300x208 Jan Jaźwiński

Stokowisko (widok obecny)

Od grudnia 1913 uczęszczał na tajny kurs języka i historii polskiej. Od stycznia 1914 jako kurier dostarczał jego uczestnikom tajną pocztę, a także – dzięki znajomości z córką Cenzora Generalnego Gubernatora Królestwa Polskiego – polskie książki i wydawnictwa (do przepisania), skonfiskowane przez cenzurę.

Od marca 1914, po sprzedaży majątku Kutyłowo – Skupie, rodzina przeniosła się do większego (ok. 300 ha wraz z lasem) majątku Stokowisko w powiecie Wysokie Mazowieckie. W kwietniu 1914 w gimnazjum dał pięścią w pysk uczniowi – Rosjaninowi, który określił go jako „polskaja swołocz”, po tym incydencie wydalony ze szkoły.

Otrzymał tzw. „wilczy bilet”; dyrektor gimnazjum w liście do jego ojca napisał:

„(…) syn Pana, niewątpliwie zdolny uczeń, znalazł się pod wpływem ludzi rewolucyjnie nastawionych w stosunku do uprawnień jakie Imperator Rosji raczył udzielić Polakom. Wpływ ten przejawił syn Pana w ostrej reakcji w stosunku do syna wysokiego i wielokrotnie odznaczanego urzędnika Generalnego Gubernatorstwa. Jestem zmuszony zastosować ustawę i usunąć syna Pana z gimnazjum, bez prawa dalszych studiów w jakiejkolwiek szkole na terenie Królestwa Kongresowego”

 

Służba wojskowa

Od 1918 do 1920 uczeń Gimnazjum Państwowego w Łomży. W 1918 jako trzynastolatek uczestniczył w rozbrajaniu Niemców, w lipcu 1920, jako piętnastolatek zgłosił się konno na ochotnika do obrony Warszawy, zamierzając wstąpić do kawalerii. Ze względu na wiek nie został przyjęty, do kawalerii przyjęto tylko jego wierzchowca. Wstąpił zatem do 201 Ochotniczego Pułku Piechoty 22 Dywizji Piechoty, walczył w okopach Pragi z Kozakami.

Odznaka-9-pulk-saperow-300x303 Jan Jaźwiński

Odznaka 9 Pułku Saperów

Po zakończeniu wojny polsko – bolszewickiej, w 1920 podjął naukę w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie, 29 czerwca 1923 absolwent drugiej promocji. Podczas nauki poznał późniejszych wspołinicjatorów systemu łączności z Krajem, Cichociemnych: Jana Górskiego oraz Macieja Kalenkiewicza. Od sierpnia do września 1923 w Szkole Podchorążych Piechoty (kl. 53) w Warszawie. Od 15 września 1923 słuchacz Oficerskiej Szkoły Inżynierii w Warszawie, ukończył ją w 1926 z trzecią lokatą uzyskując półdyplom Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Awansowany na stopień podporucznika 1 października 1925, przydzielony jako dowódca plutonu 9 Pułku Saperów.

odznaka-Batalion-Mostowy-300x303 Jan Jaźwiński

Odznaka Batalionu Mostowego

Od maja 1928 do października 1930 instruktor i dowódca plutonu w Centrum Wyszkolenia Saperów, następnie do kwietnia 1931 przydzielony jako adiutant oraz dowódca kompanii Batalionu Mostowego w Kazuniu 1 Brygady Saperów w Modlinie.

Od stycznia do czerwca 1932 słuchacz XIX Kursu Unifikacyjnego i XIXa Kursu Dowódców Batalionów Piechoty w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, po jego ukończeniu przydzielony jako dowódca kompanii do Batalionu Mostowego. W październiku 1932, po zdaniu konkursowego egzaminu przyjęty do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. W 1934, jako absolwent XIII Promocji uzyskał dyplom oficera Sztabu Głównego. Awansowany na stopień porucznika dyplomowanego.

Odznaka_8_psap-300x287 Jan Jaźwiński

Odznaka 8 BSap.

Do lutego 1937 kierownik referatu w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu VIII (Toruń). Od lutego 1937 do lutego 1938 dowódca kompanii szkolnej 8 Batalionu Saperów.

Od lutego 1938 przydzielony do Oddziału II (wywiad) Sztabu Głównego w Warszawie. Jako oficer wywiadu w lipcu 1938, pod przykrywką dyplomaty (radca MSZ) oraz pod okiem NKWD, rozpoznawał węzeł kolejowy w Moskwie. Od listopada 1938 skierowany do rozpoznania sieci kolejowej Niemiec, Austrii oraz Czechosłowacji.

 

 

II wojna światowa

W kampanii wrześniowej 1939 w dyspozycji szefa Komunikacji Sztabu Głównego, przeprowadził do kolejowych stacji docelowych 86 transportów wojska oraz 2 transporty ewakuacyjne, następnie przydzielony jako oficer do zleceń Szefa Sztabu Naczelnego Wodza.

camp-Coetquidian-300x198 Jan JaźwińskiNa rozkaz ze sztabu Naczelnego Wodza, 18 września wraz z ppłk dypl. Marianem Ogórkiewiczem przekroczył granicę polsko – rumuńską w Zaleszczykach. 21 września 1939 w konsulacie RP w Czerniowcach (Rumunia) uzyskał paszport służbowy (dyplomatyczny) urzędnika MSZ, następnego dnia zameldował się w polskiej ambasadzie w Bukareszcie. Po otrzymaniu 25 września wizy w konsulacie francuskim w Paryżu oraz wiz tranzytowych, wyruszył koleją do Francji. 28 września przekroczył granicę Jugosławii, następnie Włoch. Przez Mediolan 29 września dotarł do Turynu (Włochy), następnie do granicznego Modane.

08_camp-Coetquidian-Francja-1939-241x300 Jan Jaźwiński

Camp Coetquidian

Od 30 września w Modane, od 2 do końca października w Camp de Coëtquidan, zwanym przez Polaków „Koczkodanem”. Wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem francuskim, jako dowódca zorganizował i wyszkolił batalion saperów. Od lutego do czerwca 1940 kierownik Działu Studiów w Sztabie Naczelnego Wodza.

Szesnastu-248x300 Jan Jaźwiński

Lista szesnastu „chomików”

W lutym 1940 zgłoszony przez współtwórców Cichociemnych: kpt. dypl. Jana Górskiego oraz kpt. dypl. Macieja Kalenkiewicza jako jeden z 16 oficerów, kandydatów na Cichociemnych, gotowych do desantowania się do okupowanej Polski. Szesnastu polskich oficerów zgłosiło się do wojsk powietrznodesantowych w sytuacji, gdy pierwsze jednostki spadochronowe tworzyły jedynie Niemcy i Związek Radziecki (Rosja). W Europie Zachodniej ich jeszcze nie było, pierwsza rozpoczęła ich tworzenie Polska. Należy więc docenić nowatorski charakter Ich inicjatywy, Ich patriotyzm oraz poświęcenie. Bezpośrednio przed wojną, działania podjęte przez Sztab Główny Wojska Polskiego, w tym uruchomienie produkcji spadochronów Polski Irvin, otwarcie Wojskowego Ośrodka Spadochronowego w Bydgoszczy, testy sprzętu i wyposażenia, szczególnie zaś rozpoczęcie szkolenia spadochroniarzy – komandosów, nie miały wpływu na przebieg kampanii wrześniowej, jednak sytuowały Polskę w ścisłej światowej elicie państw tworzących wojska powietrznodesantowe. Więcej info – Prekursorzy Cichociemnych oraz Łączność z Krajem.

Oddzial-VI-Londyn-300x253 Jan Jaźwiński

Oddział VI SNW, Londyn

Po upadku Francji ewakuowany 18 czerwca 1940 z Pointe de Grave brytyjskim transportowcem „Modura”. Przed wyjazdem spotkał się z późniejszym Cichociemnym kpt. Maciejem Kalenkiewiczem, który zamierzał dotrzeć do Wielkiej Brytanii razem z przyjacielem, późniejszym Cichociemnym kpt. Janem Górskim. 20 czerwca 1940 dotarł do portu Falmouth (Wielka Brytania).

 

Oddział VI (Specjalny) Sztabu Naczelnego Wodza

29 czerwca 1940 utworzono w sztabie Naczelnego Wodza  Samodzielny Wydział Krajowy, nazwany Oddziałem VI, potem Oddziałem Specjalnym. Jego podstawowym zadaniem było utrzymanie łączności radiowej i kurierskiej Naczelnego Wodza w Londynie z Komendantem Głównym Armii Krajowej w okupowanej Polsce. 

Harold-Perkins-242x350 Jan Jaźwiński

Harold Perkins

30 lipca 1940 podpisana została umowa polsko – brytyjska dot. formowania Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie oraz funkcjonowania Sztabu Naczelnego Wodza w Wielkiej Brytanii. Przy Sztabie NW rozpoczęła działalność brytyjska 4 Misja wojskowa. Za wiedzą ówczesnego szefa Oddziału VI ppłk dypl. Jana Smoleńskiego podjął starania o uruchomienie łączności lotniczej z okupowaną Polską. M.in. 12 sierpnia 1940 przekazał notatkę w tej sprawie jednemu z brytyjskich oficerów wywiadu.

Armstrong-Whitworth-Whitley-300x178 Jan Jaźwiński

Whitworth Whitley

21 sierpnia 1940 spotkał się z nim przedwojenny rezydent brytyjskiego wywiadu w Polsce kpt.  Harold Perkins, późniejszy szef sekcji polskiej Special Operations Executive (SOE). 25 sierpnia przekazał, że komendant brytyjskiej 4 Misji polecił podjąć przygotowania do pierwszego lotu łącznikowego do Polski. W październiku 1940 przeszkolono pierwszych dziesięciu kandydatów na skoczków do Kraju. Pierwszą lotniczą operację zrzutową o kryptonimie Adolphus przeprowadzono w nocy z sobotę na niedzielę 15/16 lutego 1941. Ten pierwszy skok Cichociemnych był pierwszym zrzutem alianckich żołnierzy na teren Europy okupowanej przez Niemców. 

 

Organizacja zrzutów dla Armii Krajowej
B-24-Liberator-zaladunek-zasobnikow-250x164 Jan Jaźwiński

Załadunek zasobników do Liberatora

Od końca sierpnia 1940 szef Samodzielnego Referatu „S”, od 4 maja 1942 do stycznia 1944 szef Wydziału Specjalnego (S) w Oddziale VI (Specjalnym) Sztabu Naczelnego Wodza.

Jako jeden z pierwszych ukończył kurs spadochronowy, otrzymał Znak Spadochronowy nr 0005. Organizator lotniczych operacji przerzutowych w lotach specjalnych SOE do Polski, tj. zrzutów Cichociemnych, kurierów oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej. Od marca 1942 loty specjalne SOE do Polski odbywały się z lotniska RAF Tempsford (Wielka Brytania), od 1944 z lotniska Campo Casale pod Brindisi (Włochy).

 

Stał się pionierem i spirytus movens przerzutu lotniczego do Kraju (…) Był twardy, konsekwentny i nieustępliwy w postępowaniu z Anglikami. Pełen pomysłów, inicjatywy i wizji. W swojej pracy napotykał stale na przeszkody tak ze strony Brytyjczyków, jak i rodaków. W tych zmaganiach przyświecał mu tylko jeden cel. Za wszelką cenę dopomóc Polsce Walczącej. To on pierwszy odkrył infiltrację i wpływy sowieckie w W. Brytanii, Stanach Zjednoczonych i w polskim Londynie.

Kajetan Bieniecki („Dramat dowódcy” s. 7)

Jan Jaźwiński – notatka dla Naczelnego Wodza na rozmowę z W. Churchillem z 19 stycznia 1943
dotycząca przerzutu lotniczego do Polski w sezonie 1942/43
w: Dziennik czynności mjr Jana Jaźwińskiego, Studium Polski Podziemnej, sygn. SK 16.9
Centralne Archiwum Wojskowe sygn. CAW – 1769/89, s. 126/128 – 136/138

 

Jazwinski-Jan-199x250 Jan JaźwińskiTak opisuje początki lotniczej łączności z Krajem – „począwszy od 1 lipca 1940 roku usiłuję nawiązać kontakt z władzami brytyjskimi, jakie mogą być zainteresowane istnieniem ZWZ (przyszłej AK). Idzie to bardzo trudno i opornie ze strony naszych władz. Nasz attache wojskowy przy ambasadzie polskiej w Londynie, któremu przedstawiłem swój projekt łączności lotniczej z Krajem odpowiedział: Panie kapitanie, pański projekt jest nierealny. Nie nadaje się nawet do dyskusji z władzami brytyjskimi. Musimy być poważni, inaczej ośmieszymy się!

Po parafowaniu umowy polsko – brytyjskiej, dotyczącej Polskich Sił Zbrojnych w W.Brytanii i sformowaniu Sztabu NW [Naczelnego Wodza] (31 lipca 1940 r.) rozpoczęła urzędowanie brytyjska 4-ta Misja Wojskowa, celem współpracy ze Sztabem N.W. W rozmowach z kilku oficerami tej Misji otrzymałem podobne informacje – taka sprawa nie jest wymieniona na liście zadań 4-tej Misji. (…)

W rozmowie z płk Smoleńskim, byłym szefem O.II [Oddziału II – wywiad, kontrwywiad] Sztabu Głównego przedstawiłem możliwość uzyskania lotów łącznikowych do Kraju drogą zainteresowania wywiadu brytyjskiego. Płk Smoleński: Niech pan bada możliwości (…) Zobaczymy co z tego wyjdzie. (…)

skoczek-250x186 Jan JaźwińskiNapisałem notatkę dla Anglików, podkreślając położenie strategiczne Polski i ogólne możliwości wywiadu polskiego. (…) 21 sierpnia zadzwonił do mnie kpt. Perkins z 4-tej Misji brytyjskiej (późniejszy szef sekcji polskiej Special Operations Executive, SOE). (…) Rozmowa z Perkinsem trwała przeszło trzy godziny. Miała charakter rozpoznawczy (…) Omawiając możliwość pomocy brytyjskiej w zakresie łączności lotniczej z ZWZ, Perkins powiedział: Zbadam te możliwości. Wątpię, aby dotąd ktokolwiek na taką ideę zwrócił uwagę (…)

25 sierpnia Perkins powiadomił mnie, że komendant 4-tej Misji wojskowej dał mu polecenie, aby podjąć doświadczenia związane z pionierskim lotem do Polski. Powiedziałem – musimy to zrobić tak dokładnie, aby lot był sukcesem. Perkins: tak, słyszałem już kilka opinii, że dla posiadanych obecnie samolotów lot taki jest nierealny. (…) W naszej pierwszej fazie pracy trzeba przekonać, że ZWZ istnieje w Polsce, że wsparcie ZWZ jest celowe z punktu widzenia planowania dalszej wojny oraz, że loty z W. Brytanii do Polski są realną operacją. Mamy przed sobą trudną, stopniową pracę. (…)

Zrzuty-sprawozdanie-Podoski__Strona_04__JAZ-300x165 Jan JaźwińskiW październiku pierwszych dziesięciu kandydatów na skoczków do Kraju rozpoczęło kurs przygotowawczy do odlotu do Kraju. Dla nich opracowałem szczegółowy program kursu (…). 3 listopada rozmawiałem z Perkinsem. Perkins: Czytałem raporty oficerów łącznikowych 4-tej Misji Wojskowej przy Sztabie NW i M.S.Wojsk., podkreślają oni upadek ducha w wojsku polskim w Szkocji i małą aktywność Sztabu NW. Wyraźne jest rozbicie i zwalczanie się wzajemne w politycznym środowisku polskim w Londynie. Na naszym odcinku pracy widzę co innego. (…) Duch skoczków jest mocny i zdecydowany (…)

zasobniki-pakowalnia-02-250x191 Jan JaźwińskiOdpowiedziałem: (…) w Polsce konsoliduje się ocena i wola, aby Naród Polski był jednolity w walce z zaborcami. Znam osobiście dowódcę ZWZ sprzed wojny. Pracował przed wojną i pracuje teraz nad wytworzeniem jednolitej postawy Narodu (…) Trudności są tu w Londynie. Jak pan wie, źródłem tych trudności jest prof. Kot i Mikołajczyk oraz dywersja, jaką prowadzi w wojsku Modelski. Kot, Mikołajczyk i Modelski zgodnie argumentują, że mają zrozumienie i poparcie grupy polityków brytyjskich, który mają duże wpływy w Foreign Office. (…)”  (Jan Jaźwiński – Dramat dowódcy. Pamiętnik oficera sztabu oddziału wywiadowczego i specjalnego, przygotowanie do druku: Piotr Hodyra i Kajetan Bieniecki, tom I i II, Polski Instytut Naukowy w Kanadzie, Montreal 2012, ISBN 978-0-9868851-3-6 s. 254-257)

 

Operacje przerzutowe do Kraju – sprawozdania (wszystkie sezony operacyjne)
w: Sprawozdanie z działalności Wydziału „S” Oddz. Specj. N.W. 1942-1944
Centralne Archiwum Wojskowe sygn. CAW II.52.353

 

Warto dodać, że mjr dypl. Jan Jaźwiński wcielał w życie ideę lotniczego wsparcia Armii Krajowej wbrew wielu wpływowym Anglikom oraz był zwalczany przez wielu wpływowych Polaków, w tym m.in. środowisko Mikołajczyka. Jak to ujął płk Smoleński, szef Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza – „Gra ich [Mikołajczyk, Kot, Modelski] ma na celu, aby pozbawić ZWZ wszelkiej pomocy z Londynu. Chcą zlikwidować O.VI Sztabu NW i otworzyć komórkę specjalną dla łączności z organizacją Mikołajczyka w Kraju (…)” (ibidem, s. 261)

Gdyby nie Jego upór i determinacja – nie byłoby łączności lotniczej z Polską, organizowania przezeń zrzutów dla Armii Krajowej oraz Cichociemnych…

kpt. dypl. Jan Podoski – „Sprawozdanie z działalności Wydziału „S”
Oddziału Spec. Sztabu N.W. za okres 1941 r. – 1945 r.”
Londyn 28 lutego 1996, Centralne Archiwum Wojskowe sygn. CAW II-52.356

 
Oddział VI (Specjalny) – Wsparcie lotnicze dla ruchu oporu:

Płk dypl. w st. sp. Marian Utnik – Oddział łącznikowy Komendanta Głównego AK
przy Naczelnym Wodzu na emigracji (VI Oddział Sztabu Naczelnego Wodza) część III
w: Wojskowy Przegląd Historyczny, Warszawa 1982, nr 1 s. 188 – 210

 


 

Lotnisko RAF Tempsford
Tempsford-300x222 Jan Jaźwiński

Lotnisko RAF, Tempsford

Lotnisko RAF Tempsford było tajnym obiektem brytyjskiego Kierownictwa Operacji Specjalnych (Special Operations Executive, SOE) którego zadaniem było wspieranie ruchów oporu w okupowanej Europie. Startowały z niego samoloty 138 i 161 dywizjonów specjalnych RAF do Belgii, Holandii, Niemiec, Czechosłowacji oraz do Polski.

148_Squadron_Halifax_Italy_WWII_IWM_CNA_3231-1-300x233 Jan Jaźwiński

Halifax z zasobnikami zrzutowymi

Aby wprowadzić w błąd niemieckie rozpoznanie lotnicze, w Tempsford wybudowano tzw. „Gibraltar Farm”. Obiekt wyglądał jak zwykła brytyjska stodoła w gospodarstwie rolnym. Murowany budynek pokryto od zewnątrz drewnem.

Od 27 marca 1942 do 21 września 1943 w 43 operacjach lotniczych
z tajnego lotniska RAF Tempsford przerzucono do okupowanej Polski
158 Cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej

SOE-Tetworth-Hall-hotel-pilotow-Tempsford-300x200 Jan Jaźwiński

Tetworth Hall, hotel dla pilotów RAF Tempsford, foto: David Sands

Cichociemni przerzucani byli do Polski także po starcie z innych lotnisk: Foulsham (2), Linton-on-Ouse (2), Leakenheath (9), Newmarket (2), Stradishall (6) oraz Tempsford (158).

Od 1944 lecieli do Polski z lotniska Campo Casale (133) nieopodal Brindisi (Włochy). Z lotniska RAF Tempsford przeprowadzono ponadto, od 17 marca 1942 do 21 października 1943 90 operacji zrzutów materiałowych zaopatrzenia dla AK oraz w nocy 29/30 października 1942 operację „Wrench”, w której miano zbombardować siedzibę gestapo w Warszawie.

 

Lotnisko RAF Tempsford – Gibraltar Farm


 

Główna Baza Przerzutowa „Jutrzenka”
Brindisi_1-300x199 Jan Jaźwiński

lotnisko w Brindisi (Włochy)

Od stycznia do 1 września 1944 komendant Głównej Bazy Przerzutowej (Baza nr 11, kryptonim „Jutrzenka”, brytyjski kryptonim „Torment”) w Latiano, 20 km od Campo Casale nieopodal Brindisi (Włochy), skąd startowały m.in. samoloty 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia z polskimi załogami oraz 138 Dywizjonu Specjalnego Przeznaczenia RAF, w lotach specjalnych SOE (zrzuty cichociemnych oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej) do okupowanej Polski.

Brindisi-tablica-300x232 Jan Jaźwiński

Pamiątkowa tablica, Campo Casale, Brindisi

Kajetan Bieniecki podkreśla – „W styczniu 1944 Główną Bazę Przerzutową (GBP) pod Brindisi objął mjr dypl. Jan Jaźwiński „Sopja”. Władał on językiem angielskim, był twardy i konsekwentny w stosunku do Anglików z SOE i pracował w Oddziale VI Sztabu N.W. już od czerwca 1940 roku jako szef Referatu „S” (*Specjalny), który został przeorganizowany później na Wydział „S”, zajmujący się przerzutem lotniczym i kompletowaniem sprzetu dla Armii Krajowej.

ozn_Dziennik-czynnosci-mjr-Jazwinskiego_600px-300x161 Jan JaźwińskiBył on niewątpliwie pionierem i spiritus movens przerzutu lotniczego do Kraju. Po objęciu dowództwa GBP mjr Jaźwiński podlegał wprawdzie szefowi Oddziału VI w Londynie (był nim wtedy ppłk dypl. Protasewicz), ale sam podpisywał depesze do gen. Bora – Komorowskiego i miał swobodę w organizowaniu przerzutu lotniczego do Kraju. (…) O tej nominacji mjr Jaźwińskiego gen. Sosnkowski listem z 24 stycznia 1944 powiadomił dowódcę wojsk alianckich na obszarze Morza Śródziemnego gen. Henry M. Wilsona”. (Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, s. 107-108)

W ściśle tajnym meldunku z 15 sierpnia 1943, do Szefa Sztabu Naczelnego Wodza, mjr dypl. Jaźwiński podkreślił –  „Najwyższą i najmilszą dla mnie nagrodą i zachętą są depesze Dcy Armii w Kraju. (…) Największym celem mego życia jest aby akcja przerzutu lotniczego dała Armii w Kraju niezbędne środki walki” („Dziennik czynności mjr Jaźwińskiego, s. 184 D, 184 F)

Baza-11-Brindisi-fin-250x140 Jan Jaźwiński

Do 31 lipca 1944 – dzięki wysiłkom mjr dypl. Jana Jaźwińskiego – wystartowało z lotniska Campo Casale nieopodal Brindisi (Włochy) do Polski 340 samolotów (179 polskich i 161 brytyjskie), wykonało zadanie 178 załóg (104 polskie i 74 brytyjskie). Podczas Powstania Warszawskiego, od 1 do 22 sierpnia 1944 wystartowało stamtąd 146 samolotów (59 polskich, 87 brytyjskich i południowoafrykańskich), wykonało zadanie 69 (33 polskich i 36 brytyjskich oraz południowoafr.).

Ogółem z „Jutrzenki” wystartowało 486 samolotów (238 polskich oraz 248 brytyjskich i południowoafr.), wykonało zadanie 247 załóg (137 polskich oraz 110 brytyjskich i południowoafr.), stracono 32 samoloty (7 polskich oraz 25 brytyjskich i południowoafr.).

 

Konflikt z prosowieckim gen. Tatarem
Baza-Latiano-250x162 Jan Jaźwiński

Plan bazy w Latiano

Żadna relacja o Polsce skrzywdzonej w II wojnie światowej, o zrzutach do Polski Cichociemnych i zaopatrzenia dla Armii Krajowej nie może pominąć destrukcyjnej, szkodliwej, zdradzieckiej roli gen. Stanisława Tatara. Odpowiedzialny za organizację zrzutów do Kraju oficer wywiadu z Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza – mjr / ppłk dypl. Jan Jaźwiński w swych relacjach („Dziennik czynności” oraz „Pamiętnik”) wielokrotnie przytacza przykłady poczynań Tatara, których skutkiem było blokowanie ilości zrzutów oraz zwiększania ilości polskich załóg samolotów wykonujących loty specjalne SOE. To były jednak „tylko” szkody o charakterze raczej „taktycznym” – znacznie większe znaczenie miały poczynione przez Tatara szkody „strategiczne”.

 

Pierwszy kontakt z Tatarem, po wylądowaniu w Brindisi 18 kwietnia 1944, odpowiedzialny za zrzuty Cichociemnych oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej oficer wywiadu mjr. dypl Jan Jaźwiński tak opisuje:

„Na sygnał lądowania dany przez pilota wyszliśmy do Dakoty [Tatar przyleciał w pierwszej operacji „Most”, 16 kwietnia 1944 – przyp. RMZ]. Pilot zameldował wykonanie zadania. Z Kraju przybyło trzech oficerów AK: gen. Tatar, ppłk Hańcza [Marian Dorotycz-Malewicz – RMZ] i por. [Dowmuntt – K.B.] [Andrzej Pomian vel Bohdan Sałaciński – RMZ] oraz dwóch cywilnych: delegat Rady Jedności Narodowej w kraju [Stanisław Ołtarzewski – RMZ] oraz reprezentant delegata Rządu na Kraj [Zygmunt Berezowski – RMZ]. Po śniadaniu skierowałem obie ekipy cywilną i wojskową na stację wyczekiwania, aż do odlotu do Londynu, jaki przygotuje ppłk Threlfall samolotem brytyjskim z Bari do Londynu. Z uwagi na zapowiedzianą następną operację przerzutową do Kraju i konferencję z MAAF [alianckie Dowództwo Sił Powietrznych Obszaru Morza Śródziemnego – RMZ] pojechałem na rozmowę z gen. Tatarem i politykami 18 kwietnia.

34_Pamietnik_Jan-Jazwinski-215x300 Jan JaźwińskiRozpocząłem rozmowę z gen. Tatarem, którą zagaiłem: Prawdopodobnie jutro po południu cała ekipa z Kraju odleci samolotem brytyjskim do Londynu, gdzie będzie przyjęta przez oficera O.Sp. Sztabu NW. Gen. Tatar oznajmił, że przybywa w charakterze pełnomocnika dowódcy AK wraz z dwoma oficerami, którzy pracować będą w O.Sp. jako eksperci znający możliwości przyjęcia zrzutów lotniczych w Kraju.

Zaproponowałem: Chciałbym zapoznać pana generała z możliwościami Bazy Jutrzenka [Główna Baza Przerzutowa w Latiano], która obecnie i w najbliższych miesiącach jest jedynym źródłem przerzutu do AK. Gen. Tatar odpowiedział: Nie jestem zainteresowany ani Bazą Jutrzenka, ani też możliwościami przerzutu lotniczego w ogóle. Przybywam z misją. [Podkreślenie RMZ] W wykonaniu mojej misji zrobię wszystko co uważam za celowe dla Polski. (…)

ozn_Dziennik-czynnosci-mjr-Jazwinskiego_600px-300x161 Jan JaźwińskiPojechałem do stacji wyczekiwania polityków przybyłych z Kraju. Trafiłem dobrze, gdyż na stacji zastałem tylko reprezentanta delegata Rządu w Kraju [Zygmunt Berezowski – RMZ]. Drugi polityk był na dłuższym spacerze. Będę mógł rozmawiać z nimi kolejno. (…) Zapytałem: Jako dowódca Bazy Jutrzenka, czy mogę pana zapytać, w jakim charakterze przybył gen. Tatar? Zamieniłem z nim kilka słów. Mówi on o misji. Na czym polega jego misja nie określił. Chcę z nim rozmawiać głębiej. Czy jest on naprawdę pełnomocnikiem dowódcy AK? Delegat: Znam pana majora z opinii, jaką dał mnie o panu dowódca AK Powiem panu szczerze, że dowódca AK i delegat Rządu w Kraju są zadowoleni, że pozbyli się z Kraju Tatara. Tatar ma zbyt przeciwne poglądy dotyczące stosunku do Sowietów. Praca z nim na terenie Kraju nie jest teraz możliwa. Zresztą jest on bardzo trudny we współpracy nawet w normalnych warunkach.

(…) Rozmowę przerwał na chwilę delegat Rady Jedności Narodowej w Kraju [Stanisław Ołtarzewski – RMZ], który wrócił ze spaceru. Mój rozmówca – możemy rozmawiać otwarcie, pan major zna dość dobrze sytuację polityczną i wojskową w Kraju (…) Dodałem: Pytałem panów, na czym polega „misja” Tatara. Z odpowiedzi panów odnoszę wrażenie, że jest zbyt duża różnica poglądów Tatara w stosunku do poglądów dowódcy AK i delegata Rządu. Rozumiem, że najłatwiej było pozbyć się jego z Kraju. Jeżeli jednak ta różnica poglądów polega na stosunku do Sowietów to zjawienie się Tatara w Londynie może mieć bardzo poważne i nieobliczalne skutki. Tatar może działać w Londynie jako pełnomocnik dowódcy AK [Podkreślenie RMZ]. Obawiam się, że Tatar może najłatwiej porozumieć się z Mikołajczykiem, który od dłuższego już czasu idzie po linii przypodobania się Sowietom względnie prosowieckim grupom brytyjskim i amerykańskim, aby uzyskać uznanie rządów obu aliantów, a w szczególności Roosevelta. Mikołajczyk i Tatar są podobni, politycznie ciemni, żądni władzy. (Jan Jaźwiński – Dramat dowódcy. t II, s. 36-40)

 

churchill-287x350 Jan Jaźwiński25 kwietnia 1944, już cztery dni po swoim przylocie do Wielkiej Brytanii, wraz z wicepremierem Stanisławem Mikołajczykiem oraz Zygmuntem Berezowskim Tatar został przyjęty przez premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla, jako rzekomo „trzecia osoba z dowództwa Armii Krajowej”. Wtedy też opowiadał Churchillowi bajki, jakoby Armia Krajowa była zlepkiem lokalnych grup partyzanckich. Ale potem, dowartościowany Tatar przyjął propozycję posady od Kopańskiego – został… zastępcą do spraw krajowych szefa Sztabu Naczelnego Wodza.

W ten sposób prosowiecki i kapitulancki ignorant, za swą kapitulancką postawę wobec ZSRR (Rosji) „zesłany do Londynu za karę” – o czym nie wiedział Naczelny Wódz – nagle stał się w Londynie jedną z najważniejszych postaci dla okupowanej Polski.

Tatar został wysłany do Londynu, gdy po ujawnieniu zbrodni katyńskiej oraz zerwaniu 25/26 kwietnia 1943 przez sowietów stosunków dyplomatycznych z rządem RP, w listopadzie 1943 wygłosił na farmie będącej ośrodkiem wypoczynkowym KG AK, wobec kilku wyższych oficerów, byłych wykładowców WSW, m. in. Cichociemnego płk dypl. Kazimierza Iranka – Osmeckiego tekst swojego kapitulanckiego memorandum do dowódcy Armii Krajowej gen. Tadeusza Bór – Komorowskiego. Głosiło ono, iż zwycięzcą wojny będzie Rosja, okupacja Polski jest nieunikniona, należy zawrzeć z Sowietami „kompromis”, zrezygnować z ok. połowy terytorium Polski, w tym z Kresów. Memoriał był oczywistą zdradą polskiej racji stanu, która nakazywała – zwłaszcza armii – stać na straży suwerenności i nienaruszalności państwa. Warto dodać, że ZSRR przywłaszczył sobie 42,1 proc. terytorium przedwojennej Polski oraz pozbawił wolności 13,7 mln Polaków…

W reakcji na to defetystyczne memorandum – zamiast oddać Tatara pod sąd wojenny – gen. Tadeusz Bór – Komorowski oraz gen. Tadeusz Pełczyński ograniczyli się jedynie do udzielenia mu ostrej reprymendy słownej. Obowiązujący kodeks karny przewidywał za kolaborację z wrogiem karę śmierci. Według późniejszej relacji Cichociemnego, szefa wywiadu ofensywnego AK, płk Kazimierza Iranka – Osmeckiegogen. Stefan Rowecki oddałby Tatara pod sąd lub kazałby go „rozwalić”. Wskazuje, że gdy szef sztabu Roweckiego, płk dypl. Janusz Albrecht, aresztowany przez Niemców, podjął się pośredniczenia w pertraktacji z Niemcami – gen. Stefan Rowecki zasugerował mu samobójstwo, co ten uczynił. Tatar miał niebywałe szczęście – przełożeni zignorowali go, nie zaproponowali honorowego rozwiązania. Został zlekceważony, zdążył także uciec przed prawdopodobnym wyrokiem konspiracyjnego podziemia.

Dakota_III_Douglas-C-47-300x233 Jan Jaźwiński

Douglas C-47 Skytrain Dakota

Tatar zgłosił się na wyjazd do Londynu, zapewniając iż nie ujawni tam swoich silnie prosowieckich poglądów. Szef wywiadu ofensywnego AK, Cichociemny płk Kazimierz Iranek – Osmecki dwukrotnie interweniował aby Tatara nie wysyłać – bezskutecznie. Generałowie: Pełczyński i Komorowski uznali, że wobec wkroczenia armii sowieckiej na teren Polski, ze swą kapitulancką postawą Tatar nie może pozostać w składzie Komendy Głównej AK. Zdecydowali naiwnie, że w Londynie będzie „pilnować potrzeb AK”. Nie poinformowali Naczelnego Wodza o wyrażonej w „memorandum” ochotniczej gotowości Tatara do zdrady Polski.

Po przylocie do Londynu, arogancki, żądny władzy lis był już w kurniku. Tatar miał znakomitą pozycję: znakomite relacje z premierem, zaufanie szefa sztabu NW, kierował najważniejszym Oddziałem VI (Specjalnym), a Mikołajczyk planował mianowanie go ministrem obrony narodowej. Miał uprzywilejowaną pozycję jako rzekomy osobisty wysłannik generałów: Bora i Pełczyńskiego. Od Tatara stała się zależna Armia Krajowa oraz lotnicze wsparcie (zrzuty) dla AK, które uważał za… nieistotne. Spięcie aroganckiego, prosowieckiego Tatara z patriotycznym mjr dypl. Janem Jaźwińskim było nieuniknione.

W intrygach o umocnienie swej władzy, Tatar nawiązał później bardzo dobre relacje z naiwnym premierem rządu R.P. Stanisławem Mikołajczykiem.  Najbardziej zażyłe relacje miał z sekretarką premiera Stefanią Liebermanową, która na bieżąco donosiła mu o posunięciach Mikołajczyka. Kilku osobom pokazała wykonane przez siebie szkice nagiego Tatara; jej nie tylko pozował. Franciszek Wilk, następca Mikołajczyka w emigracyjnym PSL po wojnie potwierdził, że Liebermanowa była metresą Tatara. O poglądach Tatara powiedział tak: „myślałem, że to przyjaciel PSL i Mikołajczyka, a tymczasem stwierdziłem, że to przyjaciel Gomułki i PPR”

 

Zaufany człowiek Tatara, płk Stanisław NowickiTatar „jest to człowiek bardzo ambitny, zarozumiały, despotyczny, a przy tym uparty, żądny władzy, człowiek o zacięciu dyktatorskim”

 

stempel-O-VI-250x239 Jan JaźwińskiBaza-11-Brindisi-fin-250x140 Jan JaźwińskiPo powrocie do Londynu Tatar zaczął wprowadzać swoje „porządki” w podległym mu Oddziale VI (Specjalnym) Sztabu Naczelnego Wodza. 26 czerwca 1944 utworzył we Włoszech zbędne „dowództwo „Elba”, mianując jego szefem ppłk Dorotycz – Malewicza ps. Roch, Hańcza. Ppłk dypl. Tadeusz Rola, szef Wydziału Łączności Oddziału VI oceniał go jako „oficera o przeciętnych zdolnościach”. Tatar podporządkował „Hańczy” placówki Oddziału VI (Specjalnego): ośrodek szkoleniowy Cichociemnych – bazę nr 10 w Ostuni, bazę „Capri” oraz Główną Bazę Przerzutową „Jutrzenka” (bazę nr 11) w Latiano, nieopodal Brindisi, dowodzoną przez mjr dypl. Jana Jaźwińskiego.

Jak zauważył później Władysław Michniewicz – „Hańcza dysponował znacznymi środkami i ciążyła na nim duża odpowiedzialność. W skład bazy wchodziło paruset oficerów i około tysiąca szeregowych; zarządzał on materiałem technicznym, zapasami broni, stacjami radio i całą siecią łączności, kolumnami samochodów oraz miał pod ręką eskadry samolotów na pobliskich lotniskach”...

22 lipca 1944 Tatar zarządził, że tylko Hańcza ma prawo kontaktowania się z Brytyjczykami (SOE) i dowódcą AK. Następnego dnia zakazał mjr dypl Janowi Jaźwińskiemu wysyłania depesz do Polski (KG AK) i do Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Komendant Głównej Bazy Przerzutowej, który od początku organizował zrzuty do Polski nagle stracił realną możliwość działania. W tej sytuacji, 25 lipca 1944 mjr dypl. Jan Jaźwiński napisał do Naczelnego Wodza prośbę o zwolnienie go z funkcji dowódcy Bazy nr 11.

 

Jan-Jazwinski-251x350 Jan JaźwińskiW swoim pamiętniku mjr dypl. Jan Jaźwiński odnotował: „(…) list mój do płk Demela: Dn. 23 bm. rozkazem Tatara L.dz. 5856/O.Sp. (kopia w załączeniu) zostałem pozbawiony bezpośredniej łączności z Lawiną [gen. Tadeuszem Komorowskim, dowódcą AK] oraz z władzami brytyjskimi.

Prawnie rozkaz ten pozostawia mnie możność świadomego kierownictwa przerzutem. (…) Faktycznie Hańcza [ppłk Marian Dorotycz-Malewicz] nie jest zdolny do prowadzenia akcji przerzutowej, ani też do rozmów z władzami brytyjskimi. Mogę więc czuwać nad realizacją planu przerzutu do AK. Wobec bardzo trudnej i ciężkiej obecnie sytuacji pozostanę w Bazie Jutrzenka dopoki NW [Naczelny Wódz] uzna to za celowe. (…) jutro wyślę drogą służbową depeszę do NW z prośbą o zwolnienie mnie ze stanowiska Dowódcy Bazy Jutrzenka i od wszelkich prac związanych z O.Sp. [Oddziałem Specjalnym] to znaczy z Tatarem [gen. Stanisławem Tatarem]. Jan Jaźwiński, 25 lipca 1944.”

„27 lipca, szef szyfrów przyniósł mnie kopię depeszy Lawiny [gen. Tadeusz Komorowski, dowódca AK] przysłanej przez O.Sp. do Hańczy L.dz. 1456/1135z 26 lipca 44 r. Sopja [mjr. dypl. Jan Jaźwiński] zgłosił odejście z Jutrzenki [Główna Baza Przerzutowa]. Ze względu na obecną naszą sytuację jest konieczne pozostawienie Sopji, aby podparł Rocha [ppłk Marian Dorotycz–Malewicz] który tej pracy nie zna. Lawina [gen.Tadeusz Komorowski, dowódca AK] L.dz. 1135.” (Jan Jaźwiński – Dramat dowódcy. Pamiętnik oficera sztabu oddziału wywiadowczego i specjalnego, przygotowanie do druku: Piotr Hodyra i Kajetan Bieniecki, Polski Instytut Naukowy w Kanadzie, Montreal 2012, tom II, s. 112, 120, ISBN 978-0-9868851-3-6)

 

2 sierpnia sierpnia Tatar wezwał do siebie… żonę mjr dypl. Jaźwińskiego – Wandę Jaźwińską oraz zagroził jej – jeśli mąż się nie podporządkuje, to… „na dłoni wyrosną mi włosy jeśli kiedykolwiek on wróci do Pani…”  3 sierpnia 1944 mjr dypl. Jan Jaźwiński wysłał telegram do Tatara, żądając wszczęcia przeciwko sobie dochodzenia. Na zakończenie dodał – „Pozwoli Pan, że wyrażę swoją osobistą opinię w sprawie oceny mojego dorobku dla kraju. Wyrażę to w sposób dla Pana zrozumiały. Mam w d… Pańskie oceny.”Tatar stchórzył – nie było żadnego postępowania sądowego przeciwko podwładnemu, oficerowi niższemu stopniem, który go w telegramie obraził…

Po konflikcie z prosowieckim gen. Stanisławem Tatarem (od maja 1944 zastępcą szefa Sztabu NW do Spraw Krajowych, któremu podlegał Oddział VI),  m.in. na tle zrzutów dla Powstania Warszawskiego, pozbawiony uprawnień dowódcy pułku oraz prawa szyfrowanej łączności z KG AK.  Komendant Głównej Bazy Przerzutowej, który od początku organizował zrzuty do Polski nagle stracił realną możliwość działania.  W tej sytuacji, 25 lipca 1944 złożył rezygnację oraz poprosił Naczelnego Wodza o zdymisjonowanie z funkcji komendanta Głównej Bazy Przerzutowej. Po proteście Dowódcy Armii Krajowej, do końca sierpnia 1944 wspierał merytorycznie nowego komendanta G.B.P.

 

Nieudolność ppłk Mariana Dorotycz-Malewicza ps. „Hańcza”…

Brindisi_20220517_094805-237x200 Jan JaźwińskiW swoim pamiętniku wówczas major, później podpułkownik dypl. Jan Jaźwiński opisuje okoliczności „obejmowania dowództwa” utworzonej przez gen. Stanisława Tatara zbędnej struktury o kryptonimie „Elba”, przez ppłk. Mariana Dorotycz-Malewicza ps. Hańcza.

[25 lipca 1944] [Po starcie – K.B.] odjechaliśmy z Threlfallem [Brytyjczyk, oficer SOE oraz dowódca bazy Campo Cassale, ppłk. Henry McLeod Threfall – przyp. RMZ] do hotelu alianckiego, gdzie mieliśmy zarezerwowane pokoje z połączeniem telefonicznym do Bazy Jutrzenka, do Mola di Bari i na lotnisko. Wzięliśmy kąpiel i udaliśmy się do Klubu Alianckiego w pobliżu hotelu. Threlfallowi wyjaśniłem krótko: Mój telefonogram do pana z 23 lipca spowodowany jest rozkazem gen. Tatara. W każdym razie będę na Bazie czuwał, aby operacje do Polski szły w myśl obecnej współpracy i w warunkach bezpieczeństwa, jakie tylko możemy zapewnić w związku z sytuacją na froncie rosyjskim. Będę na Bazie do czasu, kiedy otrzymam rozkaz NW. (…)

O godz. 18.00 przyszedł do mnie Zubrzycki: Nic pilnego, dotyczy Threlfalla i Hańczy. Threlfall przyjechał do Jutrzenki o godz. 11.00 prosił abym znalazł Hańczę. Hańcza wrócił z Taranto o 11.30. Rozmowa miała miejsce w ogrodzie. Ja tłumaczyłem. Mam na tej notatce dokładny przebieg rozmowy. Threlfall: Co znaczy telefonogram mjr Jaźwińskiego z 23 b.m. Kto będzie prowadził operacje przerzutowe do Polski? Hańcza: Ja będę prowadził. Taki rozkaz otrzymałem od mego generała. Threlfall: Czy pan jest zaznajomiony z kompleksem tego rodzaju operacji? Hańcza: Jeszcze nie, ale mam nadzieję, że będę. Liczę na pana pomoc. Threlfall: Problem kompetencji kierownika tych operacji jest zasadniczym dla władz brytyjskich. Gen. Stawell i MAAF [Mediterranean Allied Air Force, alianckie Dowództwo Sił Powietrznych Obszaru Morza Śródziemnego – RMZ] przywiązują do tego wielką wagę. Chodzi tu o docelowe skierowanie i bezpieczeństwo lotów oraz przerzutu. Podkreślam, że nie wchodzę w to jak się nazywa polski kierownik operacji, władze brytyjskie są jedynie zainteresowane czy taka osoba zdolna jest do pozytywnego i konstruktywnego wykonania tego zadania. Nasza współpraca od tego zależy. Hańcza: Będę prosił mjr. Jaźwińskiego, aby zgodził się prowadzić dalej operacje przerzutowe i zwrócę się do mego generała, aby go zatrzymał w Bazie. 

[27 lipca 1944]  Hańcza przyniósł mnie depeszę Lawiny z 23 lipca, w której Lawina podał plan czuwania placówek odbiorczych na okres od 28 lipca do pierwszego tercetu miesiąca sierpnia. Powiedziałem Hańczy: Depesza ta jest spóźniona o 5 dni. Wiele z tych placówek odbiorczych jest już w ręku Sowietów lub w strefie niemieckiej frontu rosyjskiego. Zobaczymy co da się wykorzystać. Hańcza: Ja się na tym nie znam. Czy może mnie pan dać jutro rano Zubrzyckiego, chcę pojechać do Threlfalla. (…)

[28 lipca 1944]  28 lipca Zubrzycki złożył mnie notatkę z rozmowy Hańczy z Threlfallem w Mola di Bari. Zub melduje: Dziś rano dzwoniłem do Threlfalla o rozmowę Hańczy. Threlfall odparł, że przyjmie Hańczę o godz. 10.30. Rozmowa trwała około minuty, na stojąco. Hańcza zagaił: W związku z pana żądaniem 26 b.m. przyjechałem, aby pana zapewnić, że mjr Jaźwiński dał swą zgodę, że będzie prowadził nadal operacje przerzutowe do Polski. Mam też na to zgodę mego generała. Threlfall: Oświadczenie pana przedstawię gen. Stawell. Spojrzał na zegarek. Powiedziałem Hańczy: Rozmowa skończona. Chodźmy do samochodu. Hańcza wyszedł. Threlfall zapytał mnie: Zub ile w tym prawdy? Powiedziałem: Nasz major na pewno zgodzi się, gdyż wczoraj dostał depeszę od dowódcy AK, że dalsze prowadzenie przerzutów przez Sopję jest konieczne. Threlfall: Good man [zacny człowiek – K.B.] 

Depesza-pazdziernik-1944__20220519_110839-300x246 Jan Jaźwiński28 lipca po kolacji przyszedł do mnie Hańcza, zagaił: Przyszedłem, aby prosić pana, aby pan nadal kierował przerzutem do Kraju. Ja nie mogę podjąć się tej odpowiedzialności, dowódca AK prosił, aby pan mnie podparł. Odparłem: Jak ja mogę pana podeprzeć. Pan ciągle nie korzysta z moich zaproszeń, aby brać udział w przygotowaniu i przeprowadzeniu bieżących operacji. Pan wyjeżdża z Bazy właśnie wtedy, kiedy takie operacje są w toku realizacji. Hańcza: Tak, wiem, że pan mnie chce pomóc, ale ja mam trudności z Anglikami. Zapytałem: Jakie trudności?. Hańcza: Trudno mnie to określić. Ja ich ciągle nie rozumiem, chyba, że ja nie mogę im powiedzieć konkretnie co i jak ja chcę zrobić. Dodałem: Niech pan okaże zainteresowanie. Chętnie panu pomogą. Nie można dalej opóźniać, myślę, że NW [Naczelny Wódz – przyp. RMZ] przyjmie moją prośbę. Może to być szybko załatwione. 

Hańcza: Błagam pana niech pan sam rozmawia z Anglikami. Odparłem stanowczo: Czy pan tego nie rozumie, że jeśli rozmawiam z Anglikami to tylko, aby zrealizować wytyczne moich przełożonych względem NW. Czy pan nie wie, że zamiast wytycznych Tatar przysłał mnie zakaz, abym z Anglikami nie rozmawiał, że Tatar przerwał moją łączność bezpośrednią z Lawiną? Czy wreszcie pan, fikcyjny dowódca nieistniejącej Elby, noszący w kieszeni depesze Tatara przekazał mnie jakiekolwiek konkretne wytyczne, odpowiedzi na moje zapytania? [podkreśl. RMZ] Czy mam pewność, że pana meldunki do Tatara prawdziwie przedstawiają sytuację na Bazie przerzutowej?. Hańcza: Pan nie zna Tatara. Jest bardzo uparty. Proszę pana o kierowanie operacjami bez względy na rozkazy Tatara. Odparłem: Mam też duże wątpliwości czy moje depesze do O.Sp. względem szefa Sztabu NW dochodzą do nich nie zmienione, czy też w ogóle nie dochodzą, również mam wątpliwości czy depesze dowódcy AK dochodzą do mnie. Hańcza pobladł, bąkał bez sensu. (…) Hańcza: Niektóre depesze trochę zmieniłem, aby je wysłać w formie, jaką Tatar lubi. Nie zmieniłem treści istotnej. Jeśli panu o to chodzi to podawać je będę w całości. 

2-korpus-polski-208x350 Jan JaźwińskiPodkreśliłem: Nie istotna jest dla mnie co ktokolwiek lubi. Obowiązkiem moim jako oficera polskiego jest przedstawić przełożonemu stan faktyczny, łącznie ze zwróceniem uwagi na zaniedbania czy też aktualne warunki realizacji zadań. W wypadku Bazy Jutrzenka istotne są tylko, powtarzam tylko, żądania dowódcy AK, sytuacja aktualna w Kraju, oraz zdolność Jutrzenki do wykonania zadań, a więc istotna jest współpraca i jej zakres z władzami brytyjskimi. Ani ja ani pan ani też Tatar nic nie zrobią jeśli władze brytyjskie odmówią współpracy. (…) Czy pan to rozumie, że ja nie dopuszczę ani też nie wezmę udziału w żadnym usiłowaniu osłabienia względnie przerwania pomocy dla Kraju, jaka jest możliwa z Bazy Jutrzenka?”
(Jan Jaźwiński – Dramat dowódcy. t II, s. 114-123) 

 

30 sierpnia 1944 mjr dypl. Jan Jaźwiński opuścił Główną Bazę Przerzutową „Jutrzenka” w Latiano nieopodal Brindisi. Od 3 września 1944 przeniesiony do 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa, przydzielony do brytyjskiego Centrum Wyszkolenia Saperów, następnie od 24 września 1944 na stażu liniowym, na frontowym szlaku 5 Batalionu Saperów 5 Kresowej Dywizji Piechoty. Od marca 1945 przydzielony do Oddziału III (operacyjnego) sztabu 2 Korpusu, od czerwca 1945 do kwietnia 1947 w Oddziale Informacyjnym Sztabu 2 Korpusu gen. Władysława Andersa.

 

A propos funkcjonowania bazy „Jutrzenka” po odejściu mjr dypl. Jana Jaźwińskiego – fragment wymownej depeszy dowódcy Armii Krajowej: (nr 65/R2/XXX/999) – „Zaopatrywanie nas przez Jutrzenkę wygląda na sabotaż. W zapowiedzianych terminach [zrzuty] nie przychodzą, placówki zrzutowe się dekonspirują przez ciągłe i bezskuteczne czuwanie. W ostatnich dwu miesiącach były tylko cztery pojedyńcze zrzuty dzikie bez zapowiedzi w odległości do 35 km od placówek. Częściowo odebrano sprzęt od chłopów, część zrzucono na sygnały żandarmów na torach kolejowych. Interwencje w Jutrzence o przyspieszenie nakazanych przez KG zrzutów nie skutkują.” 

 

Sprawa „Hańczy” – defraudacja pasów z dolarami
wyspa-tyberyjska-2-250x213 Jan Jaźwiński

Szpitak i klasztor Bonifratrów na Wyspie Tyberyjskiej w Rzymie

29 września 1945 ściśle tajnym rozkazem gen. Władysław Anders polecił mu jednostronnie przejąć akta, szyfry, radiostacje oraz wszelkie skrytki dawnej Głównej Bazy Przerzutowej (Bazy nr 11) w związku z wyjaśnianiem defraudacji ponad miliona dolarów przez gen. Tatara, znajdujących się w dyspozycji ppłk. Mariana Dorotycz-Malewicz ps. Hańcza. Ustalił miejsce skrytego przechowywania skrzyni z dolarami Bazy nr 11, ukrytej w szpitalu Bonifratrów na Wyspie Tyberyjskiej w Rzymie. Według najbardziej prawdopodobnej wersji, miejsce wskazał adiutant „Hańczy” por. Miciński. Według innej, do 2 Korpusu z informacją o „skrzyni z ważnymi dokumentami” miał zgłosić się O. Maurycy. Według jeszcze innej (albo tej samej) – o skrzyni ukrytej na wyspie Isola Tibertina wywiad 2 Korpusu dowiedział się już 3 października 1945.

Podpisany przez komisję – w tym mjr. dypl. Jana Jaźwińskiego –  „Protokół znalezienia, odebrania i otwarcia zawartości skrytki, założonej przez płk. Hańcza Ryszarda i por. Miciński Czesława, w Ospedale dei Fatebenefratelli na wyspie Tiberina w Rzymie, spisanego w Kancelarii Placówki „R” dnia 5.X.1945″ zawiera informację, że komisja udała się na to miejsce tego dnia w samo południe, z pomocą ślusarza otworzyła skrzynię i zabrała z niej dwie mniejsze drewniane skrzynki, zostawiając zakonnikowi, O. Maurycemu pokwitowanie. 

DSC01348_depesza-250x100 Jan JaźwińskiW rzymskiej placówce II Oddziału (wywiadu) 2 Korpusu Polskiego komisja otworzyła skrzynkę oznaczoną numerem „5” oraz znajdującą się w niej „walizkę nr 5”, w której znaleziono 12 pasów sześciokieszeniowych z dolarami oraz paczkę 5.638 dolarów. Komisja otworzyła też drugą skrzynkę, oznaczoną nr „4”, w której była walizka z numerem „4”, ale walizki tej nie otworzono.

Dolary przerzucane przez Cichociemnych pakowane były w parciane pasy z sześcioma kieszeniami, do których wkładano zwykle po trzy paczki banknotów. Pasy oklejone były impregnowanym płótnem z okienkami, pozwalającymi sprawdzić zawartość bez otwierania. Paczki banknotów były opieczętowane, kieszenie przeszywano grubą, mocną, jedwabną nicią, której końce plombowano. Każdy pas posiadał numer; jeśli zawierał banknoty 10-dolarowe, jego wartość wynosiła 18 tys.; jeśli 20-dolarowe – 36 tys. USD. Jeśli w pasie były złote monety 10-dolarowe, mieścił 2,4 tys. USD; jeśli złote monety 20-dolarowe – 3,6 tys. USD.

DSC01349_depesza-2-250x109 Jan JaźwińskiPóźniej w sprawozdaniu mjr dypl. Jana Gorzko wskazano, że w obu tych walizkach znajdowały się dolary papierowe, łącznie na kwotę 1.136.638 (milion sto trzydzieści sześć tysięcy sześćset trzydzieści osiem) dolarów papierowych. 9 października 1945, o godz. 9.30 ppłk Marian Dorotycz – Malewicz ps. Hańcza – który na polecenie Tatara ukrył (czyli ukradł) pieniądze przed legalnymi władzami R.P. oraz swoimi przełożonymi – strzelił sobie w głowę z posiadanej broni służbowej, zmarł w nocy 9/10 października 1945, nie odzyskawszy przytomności. Pozostawił dwa pożegnalne listy, w tym szczegółowe dyspozycje co do rozdysponowania jego rzeczy. Więcej info – Stanisław Tatar – generał zdrajca.

Protokół i in. dokumenty komisji mjr dypl. Jana Jaźwińskiego ws. przejęcia depozytu dolarowego
(Dokumenty z teczki „Sprawa ś.p. płk Hańcza – Studium Polski Podziemnej, sygn. SK 26/39)

 

 

Lotnicze wsparcie Powstania Warszawskiego:

Andrzej Sucholtz – Dziennik czynności mjr. dypl. Jana Jaźwińskiego z sierpnia 1944 roku
Lotnicze wsparcie Powstania Warszawskiego
w: Zeszyty Historyczne, Instytut Literacki Paryż 1988, zeszyt 83, s. 148-177

 

 

 

 

Po wojnie
Insigne_Instituti_ingeniariorum_civilium-300x316 Jan Jaźwiński

Logo Institution of Civil Engineers

Od 27 września 1947 w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. 27 września 1947 awansowany na stopień podpułkownika. 31 stycznia 1948 zdemobilizowany, podjął studia, w 1950 absolwent kursu inżynierii lądowej Polish University College w Londynie. Członek Institution of Civil Engineers.

Ontario-Society Jan JaźwińskiW 1952 wyemigrował do Kanady, członek Association of Professional Engineers of Ontario.

W 1955 wyjechal do USA, pracował w Detroit, od 1960 do połowy 1979 jako inżynier lądowy w stanie Kalifornia.

Zmarł 25 sierpnia 1985 w Los Angeles (USA), pochowany na Cmentarzu Park Lawn w Toronto (Ontario, Kanada), sekcja „O”, grób 312.

 

Awanse

 

 

Ordery i Odznaczenia

 

Życie rodzinne
stokowisko-bok-300x194 Jan Jaźwiński

Stokowisko – elewacja boczna

Syn Wincentego, ziemianina, pochodzącego ze wsi Jaźwiny Koczoty koło Czyżewa, właściciela majątku Kutyłowo – Skupie (ówczesny powiat zambrowski), następnie  majątku Stokowisko (powiat Wysokie Mazowieckie) i Józefy Włodkowskiej.

Stokowisko-front-300x194 Jan Jaźwiński

Stokowisko – elewacja frontowa

Miał dwóch braci: starszego Tadeusza, w 1939 wachmistrza 1 Pułku Szwoleżerów im. Józefa Piłsudskiego, najmłodszego Henryka, w 1939 porucznika w niewoli niemieckiej oraz trzy siostry: Irenę, Eugenię i Marię. Syn najstarszej z nich podczas wojny służył jako pilot RAF, poległ nad Kanałem La Manche. Po wojnie majątek Stokowisko rozparcelowano dekretem PKWN, rodzina rozproszyła się po Polsce.

W 1936 zawarł związek małżeński z Wandą Janiną Goethel, prawniczką.

 

Dziękuję Rodzinie ppłk. dypl.  Jana Jaźwińskiego oraz Panu Piotrowi Hodyra za pomoc w opracowaniu niniejszego biogramu

 

Upamiętnienie

S25C-921091012270-212x300 Jan Jaźwiński25 sierpnia 2021 prezes Fundacji dla Demokracji i autor portalu Ryszard M. Zając zwrócił się do Pana Andrzeja Dudy, Prezydenta R.P. listem otwartym / petycją o godne upamiętnienie ppłk. dypl. Jana Jaźwińskiego, oficera wywiadu z Oddziału VI (Specjalnego) Sztabu Naczelnego Wodza, organizatora przerzutu lotniczego Cichociemnych oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej.

krzyz-oficerski2-1-265x250 Jan JaźwińskiW petycji podkreślono, że pomimo swych ogromnych zasług ppłk dypl. Jan Jaźwiński jest obecnie prawie całkowicie zapomniany, a Jego zasługi przypisywane są… brytyjskiej agendzie rządowej Special Operations Executive (SOE). Dodać należy, że jest także przemilczany m.in. przez Instytut Pamięci Narodowej, który wpisaliśmy m.in. za to na listę fałszerzy historii.

8 września 2021 Pan Roman Kroner, ówczesny dyrektor Biura Odznaczeń i Nominacji Kancelarii Prezydenta R.P. pismem znak BON.0600.497.2021 był uprzejmy poinformować, iż zainteresował sprawą Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

19 stycznia 2023 odbyła się uroczystość przekazania Rodzinie ppłk dypl. Jana Jaźwińskiego  Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski, nadanego pośmiertnie 7 lipca 2022, przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Pana Andrzeja Dudę, za wybitne zasługii dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej (M.P.2022.931).

Dziękujemy Panie Prezydencie 🙂

 

 

 

Źródła:
  • informacje własne (archiwum portalu)
  • Dokumenty personalne Jana Jaźwińskiego z archiwum brytyjskiego Ministry of Defence (skany w zbiorach autora portalu)
  • Teczka personalna w Studium Polski Podziemnej sygn. TP2.549
  • Dziennik czynności mjr Jana Jaźwińskiego, sygn. SK 16.9, Centralne Archiwum Wojskowe sygn. CAW – 1769/89
  • Andrzej Sucholtz – Dziennik czynności mjr. dypl. Jana Jaźwińskiego z sierpnia 1944 roku – Lotnicze wsparcie Powstania Warszawskiego, w: Zeszyty Historyczne, Instytut Literacki Paryż 1988, zeszyt 83, s. 148-177
  • The National Archives (Wielka Brytania), sygn. HO 405.25471 – JAZWINSKI W. JAZWINSKI J.
  • Jan Jaźwiński – Dramat dowódcy. Pamiętnik oficera sztabu oddziału wywiadowczego i specjalnego (przygotowanie do druku: Piotr Hodyra i Kajetan Bieniecki), tom I i II, Polski Instytut Naukowy w Kanadzie, Montreal 2012, ISBN 978-0-9868851-3-6
  • Kajetan Bieniecki: Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Arcana Kraków 1994, ISBN 83-86225-10-6
  • Zbigniew S. Siemaszko – Działalność generała Tatara, Norbertinum, Lublin 2004, ISBN 83-7222-192-8
  • Jan Lorys (oprac.), Historia Polskiego Znaku Spadochronowego, Materiały. Dokumenty. Źródła. Archiwalia,, Zeszyt 9, s. 58, Londyn 1993, ISBN 0-902508-20-2, ISBN 978-0-902508-20-0

 

 

Zobacz także:

 


Załogi samolotów

 

Cichociemni byli żołnierzami Armii Krajowej w służbie specjalnej

 


41_cc-Tobie-Ojczyzno-grupa-250x139 Załogi samolotówSpis treści:


 

Polskie_Sily_Powietrzne-orzel Załogi samolotów

Orzeł PSP

button-zrzuty_200-150x150 Załogi samolotówPierwsze próby sformowania lotnictwa wojskowego II R.P. podjęte zostaly już w 1916, w zaborach: austriackim i niemieckim. Pierwsze polskie jednostki lotnicze utworzono w 1918, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Bezpośrednio przed wybuchem wojny w 1939, polskie lotnictwo wojskowe dysponowało 392 samolotami bojowymi oraz 102 pomocniczymi. W tym czasie niemiecka Luftwaffe miała prawie ośmiokrotnie większą liczbę samolotów, nadto lepszych konstrukcyjnie. Pomimo tego, od wybuchu wojny do 17 września 1939 polscy lotnicy zestrzelili co najmniej 126 maszyn wroga.

Podczas II wojny światowej, formowanie Polskich Sił Powietrznych na Zachodzie rozpoczęło się w styczniu 1940 we Francji oraz w czerwcu 1940 w Wielkiej Brytanii. PSP we Francji liczyły ok. 9 tys. personelu i funkcjonowały do ewakuacji 19 czerwca 1940, po upadku Francji. W latach 1943 – 1945 polscy lotnicy służyli także w jednostkach US Army Air Forces.

 

 

Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii

szachownica-lotnicza-1921–1993_500px-250x250 Załogi samolotówPolskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii funkcjonowały do marca 1946. Według ustaleń grupy osób, które spisały tzw. Listę Krzystka, w PSP w Wielkiej Brytanii służyło 17.140 osób.

Wg. Listy Krzystka, w latach 1940 – 1945 poległo 1.879 członków personelu latającego PSP. Wg. Kajetana Bienieckiego nie powróciły do bazy załogi uczestniczące w 61 lotniczych operacjach specjalnych do Polski oraz 10 polskich załóg uczestniczących w lotach specjalnych SOE do innych krajów…

Wojtek Matusiak – Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii
w: biuletyn IPN, sierpień-wrzesień 2009, nr 8-9 (103-104), s. 101 – 115

 

Loty polskich załóg:

Rok
Loty do Polski:
Loty do innych krajów:
Razem
1941
2
0
2
1942
21
83
104
1943
55
151
206
1944
339
943
1282

Z przykrością należy zauważyć, że Brytyjczycy nie dotrzymywali własnych ustaleń z Oddziałem VI ws. lotów ze zrzutami do Polski. W sezonie operacyjnym 1941/42 zaplanowano 30 lotów do Polski, wykonano tylko 11. W sezonie 1942/43 zaplanowano 100, wykonano zaledwie 46. W sezonie 1943/44 zaplanowano 300, wykonano tylko 172. Ponadto polskie załogi zdecydowaną większość lotów w operacjach specjalnych wykonywały do innych krajów…

Warto dodać, że wg. moich obliczeń cała pomoc zaopatrzeniowa SOE dla Armii Krajowej zmieściłaby się w jednym pociągu towarowym. Całe wsparcie finansowe Brytyjczyków dla Polski stanowiło zaledwie ok. 2/3 dziennych wydatków Wielkiej Brytanii na wojnę. Tak bardzo Brytyjczycy wspierali Polaków…

 

Lista-Krzystka-300x104 Załogi samolotówInformacje (on-line) nt. personelu Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii – zobacz: Lista Krzystka

 

 

Działania na rzecz Kraju

Franciszek Kalinowski – Działania na rzecz Kraju
w: Lotnictwo polskie w Wielkiej Brytanii 1940 – 1945
Instytut Literacki, Paryż, 1969, s. 249 –  284

 

37-550-1-1-232x300 Załogi samolotów

skoczek po wylądowaniu, plik NAC

Zrzuty ludzi: Cichociemnych oraz kurierów, sprzętu i pieniędzy do Polski odbywały się dzięki współpracy Wydziału VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie z Polską Sekcją brytyjskiego Special Operations Executive  (SOE) oraz służbie lotników polskich, brytyjskich i in. w lotniczych jednostkach specjalnego przeznaczenia. Więcej info – zobacz: Bazy i samoloty

Halifax-II-300x194 Załogi samolotów

Handley Page Halifax II

Były możliwe dzięki zaangażowaniu w Kraju komórki Oddziału V Komendy Głównej AK (ZWZ), działającej pod kryptonimami: Syrena, Import, MII – Grad, oficerów zrzutowych w obszarach, okręgach i podokręgach Armii Krajowej oraz ok. 5 – 19 tys. żołnierzy obsługujących i zabezpieczających ok. 640 placówek odbiorczych (zrzutowisk).

Według moich ustaleń, przeprowadzono ogółem 117 operacji lotniczych, których celem było zrzucenie skoczków (spadochroniarzy), w tym 35 operacji nieudanych. Standardowo załogę samolotu stanowiło 7 osób: dwóch pilotów, nawigator, radiotelegrafista, mechanik pokładowy, strzelec oraz tzw. despatcher (dyspozytor skoczków). Znacznie więcej osób personelu naziemnego obsługiwało samolot przed startem oraz po wylądowaniu. Bez Nich wszystkich nie byłoby Cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej w służbie specjalnej.

 

 

Wykaz załóg samolotów
w operacjach zrzutów Cichociemnych

 

Liberator-300x203 Załogi samolotów

Consolidated B-24 Liberator

Liberator-Szostaka-250x168 Załogi samolotówPrzy tworzeniu wykazu za najbardziej wiarygodne uznałem dane z opartych m.in. na dokumentach SOE oraz AK (w tym depeszach z placówek) publikacji: Kajetana Bienieckiego „Lotnicze wsparcie Armii Krajowej”, Andrzeja Pawła Przemyskiego „Z pomocą żołnierzom Podziemia”.

W wykazie uwzględniono również nieudane operacje, w których z różnych powodów nie doszło do zrzutu (skoku) spadochroniarzy, w tym nieudane (później nie powtórzone lub powtórzone bezskutecznie) operacje zrzutu skoczków: „Flax” i „Nettle” z 2/3 kwietnia 1943 oraz „Oxygen 1” z 18/19 października 1943, a także „Jurek 1” i „Staszek 1” z 30/31 lipca 1944. W wykazie także rozpoczęta w nocy 15/16 grudnia 1944 operacja lotnicza „Wildhorn IV” (Most 4), z zaplanowanym lądowaniem na polowym lotnisku – którą przerwano w trakcie lotu…

 

Uwaga: tabelę można przeszukiwać oraz sortować, klikając wybraną kolumnę.
Tabelę można przeszukiwać, wpisując dowolny ciąg znaków

Autor wykazu – Ryszard M. Zając, wnuk por. cc. Józefa Zająca

Aby zobaczyć całość należy przewinąć w poziomie

Data operacjiOperacjaSamolotPilotPilotNawigatorRadiotelegr.MechanikStrzelecDespatcherUwagi
1941
02-15/16
AdolphusWhitley Z-6473F/L F. Keast (RAF)F/O Baker P/O McMurdieSgt. Davies D.W. Sgt. Bernard D.H.Cpt. Cameron APierwszy zrzut Cichociemnych
1941
11-07/08
RuctionHalifax L-9612F/O Tadeusz JasińskiSgt. Franciszek SobkowiakF/O Stanisław KrólSgt. Walenty WasilewskiSgt. Jerzy Sołtysiak Sgt. Rudolf MolSgt. Józef ChodyraWC Roman Rudkowski (oficer łącznikowy)
1941
12-27/28
JacketHalifax L-9618 "W"Sgt. Julian PieniążekSgt. Stanisław KłosowskiF/O Mariusz Wodzicki P/O Ignacy BatorF/O Henryk Busen - Schmitz, Sgt. Czesław Kozłowski Sgt. Zdzisław Nowiński F/O Michał TajchmanSgt. Bronisław Karbowski
1942
01-06/07
ShirtHalifax L-9618 "W"Sgt. Julian PieniążekSgt. Stanisław KłosowskiF/O Mariusz WodzickiP/O Ignacy BatorSgt. Czesław Kozłowski Sgt. Zdzisław Nowiński, F/O Michał TajchmanSgt. Bronisław Karbowski
1942
02-25/26
CollarHalifax L-9618 "W"F/S Julian PieniążekSgt. Stanisław KłosowskiF/O Mariusz WodzickiP/O Ignacy BatorSgt. Czesław Kozłowski Sgt. Zdzisław Nowiński, F/O Michał TajchmanF/S Tadeusz MadejskiNIEUDANA
1942
02-27/28
CollarHalifax L-9618 "W"F/S Julian PieniążekF/O Ryszard ZygmuntowiczF/O Antoni VoellnagelSgt. Leon WilmańskiSgt. Czesław Kozłowski Sgt. Czesław MądrackiSgt. Rudolf Mol Sgt. Mieczysław WojciechowskiSgt. Bronisław KarbowskiNIEUDANA
1942
03-03/04
CollarHalifax L-9618 "W"Sgt. Julian PieniążekSgt. Stanisław Kłosowski F/O Mariusz Wodzicki, F/O Stanisław Król P/O Ignacy BatorSgt. Czesław KozłowskiSgt. Zdzisław Nowiński, F/O Michał TajchmanF/S Tadeusz Madejski
1942
02-27/28
BootHalifax L-9613 "V"S/L Hockey R.C.P/O Wilkin R. (RCAF)P/O Holden W. F/O Stanisław KrólF/S BurkeSgt. Berwick G.A.Sgt. Hughes Sgt. WaltonNIEUDANA
1942
03-27/28
BootHalifax L-9613 "V"F/O Ryszard ZygmuntowiczF/O Krzysztof DobromirskiF/O Antoni Voelnagel Sgt. Leon WilmańskiSgt. Czesław MądrackiSgt. Mieczysław Wojciechowski F/S Wacław ŻukSgt. Jerzy Sołtysiak
1942
03-30/31
BeltHalifax L-9618 "W"Sgt. Julian PieniążekSgt. Stanisław Kłosowski F/O Mariusz WodzickiP/O Ignacy BatorSgt. Czesław KozłowskiSgt. Rudolf Mol F/S Zdzisław Nowiński F/S Tadeusz Madejski
1942
03-30/31
LeggingHalifax L-9613 "V"F/O Ryszard ZygmuntowiczF/O Krzysztof DobromirskiF/O Antoni VoellnagelSgt. Leon WilmańskiSgt. Czesław MądrackiSgt. Mieczysław Wojciechowski F/S Wacław ŻukSgt. Bronisław Karbowski
1942
04-08/09
CravatHalifax L-9618 "W"F/S Julian PieniążekF/S Stanisław Kłosowski F/O Mariusz WodzickiP/O Ignacy Bator Sgt. Czesław KozłowskiSgt. Zdzisław Nowiński F/S Tadeusz Madejski
1942
09-01/02
ChickenpoxHalifax W-7775 "R"F/S Stanisław JensenP/O Kazimierz SzrajerF/O Radomir WalczakSgt. Franciszek JanikSgt. Berwick G.A. (RAF)Sgt. Władysław Nalepa, Sgt. M. Rozprym
1942
09-01/02
SmallpoxHalifax W-7773 "S"F/O Julian PieniążekF/O Krzysztof DobromirskiF/O Mariusz Wodzicki P/O Franciszek Pantkowski Sgt. Czesław Kozłowski F/S Tadeusz Madejski F/S Wacław Żuk
1942
09-01/02
RheumatismHalifax W-7774 "T"F/S Stanisław KłosowskiF/S Franciszek Sobkowski F/L Stanisław KrólF/S Walenty Wasilewski Sgt. Jerzy SołtysiakF/S Rudolf Mol Sgt. Janusz BarczNIEUDANA
1942
09-03/04
MeaslesHalifax W-7773 "S"F/O Julian PieniążekF/O Krzysztof DobromirskiF/O Mariusz WodzickiF/O Franciszek PantkowskiSgt. Czesław KozłowskiF/S Tadeusz Madejski, F/S Wacław Żuk
1942
09-03/04
RheumatismHalifax W-7774 "T"F/S Stanisław KłosowskiF/S Franciszek Sobkowski F/L Stanisław KrólF/S Walenty Wasilewski Sgt. Jerzy SołtysiakF/S Rudolf Mol Sgt. Janusz Barcz
1942
10-01/02
HammerHalifax W-1229 "A"F/S Stanisław JensenF/S Karol TwardawaF/O Radomir WalczakSgt. Franciszek JanikSgt. Zygmunt JaworskiSgt. Władysław NalepaSgt. Ignacy Adamczyk
1942
10-01/02
ChiselHalifax W-7776 "U"W/O Stanisław KłosowskiW/O Franciszek ZarembaF/O Mariusz WodzickiF/O Franciszek PantkowskiSgt. Czesław KozłowskiF/S Tadeusz MadejskiSgt. Zdzisław Nowiński
1942
10-01/02
GimletHalifax W-7774 "T"F/S Franciszek SobkowiakP/O Kazimierz SzrajerF/L Stanisław KrólF/S Walenty WasilewskiSgt. Jerzy SołtysiakF/S Rudolf Mol Sgt. Janusz Barcz
1942
10-02/03
LatheHalifax W-7773 "S"F/O Julian PieniążekF/O Stanisław PankiewiczF/O Mieczysław KuźnickiF/S Alfred KleniewskiSgt. Jerzy SołtysiakSgt. Roman Wysocki Sgt. Janusz Barcz
1942
10-29/30
PliersHalifax W-7773 "S"F/S Franciszek SobkowiakW/O Franciszek ZarembaF/O Mariusz WodzickiP/O Franciszek PantkowskiSgt. Czesław Kozłowski F/S Wacław Żuk F/S Tadeusz MadejskiSamolot rozbił się, polegli CC i załoga
1942
10-29/30
BraceHalifax W-1229 "A"F/S Stanisław JensenF/S Karol TwardawaF/O Radomir WalczakF/S Franciszek JanikSgt. Zygmunt JaworskiF/S Władysław Nalepa Sgt. Ignacy AdamczykNIEUDANA
1943
01-25/26
ScrewdriverHalifax DT-726 "H"P/O Kingsford - Smith (RAF)
1943
01-25/26
BraceHalifax DT-727 "K"W/O Stanisław KłosowskiW/O Stanisław JensenF/L Stanisław KrólP/O Walenty WasilewskiSgt. Jerzy SołtysiakF/S Rudolf Mol Sgt. Janusz Barcz
1943
01-26/27
GaugeHalifax DT-727 "K"F/S/ Karol TwardawaP/O Kazimierz SzrajerF/O Radomir WalczakP/O Briscoe (RAF)Sgt. Zygmunt JaworskiF/S Romuald MałachowskiSgt. Ignacy Adamczyk
1943
01-25/26
SpokeshaveHalifax DT-543 "G"W/O Stanisław MierniczekF/S Leopold PęczekF/O Mieczysław Kuźnicki F/S Edward JanikSgt. Henryk ChętkowskiF/O Zdzisław MarkiewiczF/S Marian RomanNIEUDANA
1943
01-25/26
ViceHalifax DT-627 "P"S/L Boxer A.H.C.NIEUDANA
1943
02-16/17
SawHalifax DT-725 "J"F/O Jan MiszewskiF/O Stanisław MachejF/O Karol GębikF/L Janusz AntoniewiczSgt. Burrells (RAF)F/S Marian KocSgt. Davison (RAF)
1943
02-16/17
ViceHalifax DT-727 "K"F/S Karol TwardawaF/S Tadeusz ŻabickiF/O Radomir WalczakF/S Andrzej ReissSgt. Zygmunt JaworskiF/S Romuald MałachowskiSgt. Ignacy Adamczyk
1943
02-16/17
SpokeshaveHalifax DT-725 "J"W/O Stanisław MierniczekF/S Leopold PęczekF/O Mieczysław Kuźnicki F/S Edward JanikSgt. Henryk ChętkowskiF/O Zdzisław MarkiewiczF/S Marian RomanNIEUDANA
1943
02-16/17
RaspHalifax DT-726 "H"F/O Rutledge A.J.D. (RAF)Sgt. Harrap H.R. (RNZAF)W/O Roach (RAF)Sgt. Millar (RAF)Sgt. Lapham (RAF)Sgt. Gwinn (RAF)Sgt. Sharood (RAF)
1943
02-17/18
WallHalifax DT-725 "J"W/O Stanisław MierniczekF/S Leopold PęczekF/O Mieczysław KuźnickiF/S Edward JanikSgt. Henryk ChętkowskiF/O Zdzisław Markiewicz
1943
02-17/18
FloorHalifax DT-627 "P"S/L Boxer A.H.C. (RAF)
1943
02-17/18
RivetHalifax [ ? ]F/S Smith L.R.NIEUDANA
1943
02-19/20
SpokeshaveHalifax DT-620 "T"W/O Stanisław MierniczekF/S Leopold PęczekF/O Mieczysław Kuźnicki F/S Edward JanikSgt. Henryk ChętkowskiF/O Zdzisław Markiewicz
1943
02-20/21
RivetHalifax DT-620 "T"F/S Karol TwardawaF/S Tadeusz ŻabickiF/O Radomir WalczakF/S Andrzej ReissSgt. Zygmunt JaworskiF/S Romuald MałachowskiSgt. Ignacy Adamczyk
1943
02-20/21
FileHalifax DT-726 "H"F/O Jan MiszewskiF/O Stanisław MachejF/O Karol GębikF/S Janusz AntoniewiczSgt. Antoni MentlakF/S Marian KocF/S Kazimierz Pacut
1943
03-13/14
DoorHalifax BB-281 "O"F/L Austin J.B. (RAF)
1943
03-13/14
WindowHalifax HR-666 "E"W/O Stanisław MierniczekF/O Jan PolnikF/O Mieczysław KuźnickiF/S Edward JanikSgt. Henryk ChętkowskiF/O Zdzisław Markiewicz
1943
03-13/14
StockHalifax DT-726 "H"F/S Bronisław HułasF/O Tadeusz Ginter F/O Bohdan ŁawreńczukF/S Eugeniusz KrzeczewskiSgt. Dent A.N. (RAF)Sgt. Piotr BednarskiSgt. Franciszek Ułasiuk
1943
03-13/14
TileHalifax DT-725 "J"F/O Jan MiszewskiF/O Stanisław MachejF/O Karol Gębik F/O Jerzy PolkowskiF/S Janusz AntoniewiczSgr. March (RAF)F/S Marian KocF/S Kazimierz Pacut
1943
03-13/14
BrickHalifax DT-627 "P"S/L Boxer A.H.C. (RAF)
1943
03-14/15
StepHalifax DT-543 "G"F/S Józef WaszakF/O Bolesław KoprowskiF/O Czesław Wrzesień F/L Stanisław KrólSgt. Stefan GadomskiSgt. Antoni MentlakSgt. Stanisław Turlej Sgt. Jan Mironow
1943
03-16/17
AtticHalifax DT-727 "K"F/S Tadeusz ŻabickiF/S Karol TwardawaF/L Józef GryglewiczF/S Andrzej ReissSgt. Stanisław RoehrSgt. Stefan Miniakowski F/S Romuald Małachowski
1943
03-19/20
BeamHalifax BB-340 "D"F/O Jan PolnikF/S Bronisław WojnoF/O Jerzy PolkowskiSgt. Karol GermasińskiSgt. Henryk ChętkowskiSgt. Piotr BednarskiSgt. Jerzy Kurzak
1943
03-19/20
CellarHalifax JB-802 "S"F/S Karol TwardawaF/S Tadeusz ŻabickiF/L Józef GryglewiczF/S Andrzej ReissSgt. Stanisław RoehrF/S Romuald Malachowski Sgt. Jan MironowNIEUDANA
1943
03-24/25
CellarHalifax DT-727 "K"F/S Karol TwardawaF/S Tadeusz ŻabickiF/L Józef GryglewiczF/S Andrzej ReissSgt. Stanisław RoehrF/S Romuald Malachowski Sgt. Jan Mironow
1943
04-02/03
FlaxHalifax DT-725 "J"F/O Jan PolnikF/S Bronisław WojnoF/L Józef GryglewiczSgt Karol GermasińskiSgt. Harries T.S. (RAF)Sgt. Piotr BednarskiSgt. Jerzy KurzakNIEUDANA
1943
04-02/03
NettleHalifax BB-340 "D"W/O Stanisław JensenF/O Bolesław KorpowskiF/O Jan IżyckiF/S Jan LeśniewiczSgt. Henryk ChętkowskiSgt. Leszek ZaborowskiF/S Marian RomanNIEUDANA
1943
09-09/10
Neon 4Halifax JD-171 "P"W/O Stanisław KłosowskiW/O Wincenty MąkaS/L Stanisław KrólW/O Henryk PtasiewiczSgt. Stanisław MasłońF/S Janusz BarczW/O Józef Chodyra
1943
09-09/10
Neon 1Halifax HX-161 "M"W/O Konrad ZiółkowskiF/O Nikodem MatylisF/L Zygmunt ZbuckiP/O Kazimierz KratochwilSgt. Zygmunt MielcarekW/O Tadeusz TomaszewskiSgt. Feliks WitrylakNIEUDANA
1943
09-14/15
Neon 8Halifax JD-158 "W"W/O Bronisław HułasF/O Mieczysław RzewuskiF/L Mieczysław MalinowskiF/S Bolesław WoźniakSgt. Witold Ruciński F/S Stefan Miniakowski W/O Józef Dubiel
1943
09-14/15
Neon 7Halifax JD-362 "L"F/S Henryk BoberF/S Stanisław Kozłowski F/O Antoni FreyerSgt. Alfred PawlittaSgt. Jan PrymusSgt. Jan Wernikowski
1943
09-14/15
Neon 10Halifax JD-319 "A"F/O Zbigniew SancewiczF/O Michał GoszczyńskiF/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz Łuksza Sgt. Antoni MentlakSgt. Andrzej GodeckiF/L Eligiusz Zaleski
1943
09-14/15
Neon 6Halifax BB-309 "T"W/O Jan BakanaczSgt. Eugeniusz KasprzakF/L Wincenty Wasilewski F/S Julian Michalski Sgt. Władysław BarzdoSgt. Roman Puchała Sgt. Władysław Patlewicz
1943
09-14/15
Neon 9Halifax JD-269 "Q"F/L Milne A.J.M.F/O Maclean I. P/O Rollins P.E. F/S Suttleworth F.P/O Scarles J.R. Smythe E.J.P/O Wilson T.R. (bombardier)NIEUDANA
samolot zestrzelony
CC i załoga poległa
1943
09-16/17
Neon 3Halifax BB-309 "T"F/S Tadeusz MiecznikSgt. Eugeniusz KasprzakF/L Wincenty Wasilewski F/S Julian Michalski Sgt. Władysław BarzdoSgt. Roman PuchałaSgt. Władysław Patlewicz
1943
09-16/17
Neon 2Halifax JN-911 "Z"F/S Henryk BoberF/S Stanisław Kozłowski F/O Antoni FreyerSgt. Andrzej PawlittaSgt. Jan PrymusSgt. Jan WernikowskiSgt. Stanisław Gojdź
1943
09-16/17
Neon 1Halifax BB-378 "D"F/O Michał GoszczyńskiF/O Zbigniew SancewiczF/O Władysław Krywda F/S Tadeusz Łuksza Sgt. Antoni MentlakSgt. Andrzej GodeckiF/L Eligiusz Zaleski
1943
09-21/22
Neon 5Halifax LW-276 "E"F/O Michał GoszczyńskiF/O Zbigniew Sancewicz F/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz Łuksza Sgt. Antoni MentlakSgt. Andrzej GodeckiF/L Eligiusz Zaleski
1943
10-18/19
Oxygen 8Halifax JD-362 "L"F/S Henryk BoberF/S Stanisław Kozłowski F/O Antoni FreyerSgt. Alfred PawlittaSgt. Jan PrymusSgt. Jan Wernikowski Sgt. Stanisław Gojdź
1944
02-24/25
Weller 2Halifax JN-911 "Z"F/O Jan DziedzicF/S Henryk GołębiowskiF/O Antoni BłażewskiF/S Jerzy KoperSgt. Józef ZubrzyckiF/S Stefan Kułach Sgt. Jan RutkowskiF/O Stefan CzekalskiNIEUDANA
1944
02-24/25
Weller 5Halifax JN-956 "E"F/O Zbigniew SancewiczF/L Michał GoszczyńskiF/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz ŁukszaSgt. Antoni Mentlak Sgt. Jerzy LewińskiSgt. Andrzej GodeckiF/L Eligiusz ZaleskiNIEUDANA
1944
02-24/25
Weller 6Halifax JP-207 "E"F/O Jan DziedzicF/S Henryk GołębiowskiF/O Antoni BłażewskiF/S Jerzy KoperSgt. Józef ZubrzyckiF/O Stefan CzekalskiF/S Stefan KułachNIEUDANA
1944
04-03/04
Weller 5Halifax JP-207 "E"F/S Henryk BoberF/S Stanisław KozłowskiF/O Antoni Freyer Sgt. Alfred PawlittaSgt. Jan Prymus Sgt. Jan Wernikowski Sgt. Stanisław Gojdź
1944
04-03/04
Weller 3Liberator BZ-965 "S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek BłockiF/L Kazimierz WünscheF/S Józef WitekSgt. Stanisław WileniecF/S Stanisław MalczykF/S Stanisław JareckiNIEUDANA
1944
04-08/09
Weller 4Halifax LW-284 "T"F/L Michał GoszczyńskiF/S Zygmunt WieczorekF/O Edward Bohdanowicz Sgt. Witold GołębiewskiSgt. Alfons FilipiakF/S Zygmunt Skopiński Sgt. Jan RutkowskiSgt. Izydor Kołacz
1944
04-08/09
Weller 6Halifax JP-207 "E"F/S Stanisław KozłowskiF/S Henryk BoberF/O Antoni Freyer F/S Alfred PawlittaSgt. Jan Prymus F/S Jan WernikowskiF/S Stanisław Gojdź
1944
04-08/09
Weller 7Liberator BZ0965 "S"F/L Zbigniew SzostakF/L Jacek Błocki F/L Kazimierz WünscheF/S Józef Witek Sgt. Stanisław WileniecF/S Stanisław Malczyk F/S Stanisław Jarecki
1944
04-08/09
Weller 4Halifax LW-284 "T"F/L Michał Goszczyński,F/S Zygmunt Wieczorek F/O Edward BohdanowiczSgt. Witold GołębiewskiSgt. Alfons FilipiakF/S Zygmunt Skopiński Sgt. Jan RutkowskiSgt. Izydor Kołacz
1944
04-09/10
Weller 1Halifax JP-180 "V"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman SzwedowskiF/L Stanisław DanielF/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni WesołowskiSgt. Józef Pertyszak
1944
04-09/10
Weller 2Liberator BZ-965 "S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek BłockiF/L Kazimierz WünscheF/S Józef WitekSgt. Stanisław WileniecF/S Stanisław MalczykF/S Stanisław Jarecki
1944
04-09/10
Weller 3Halifax JP-177 "P"F/L Michał GoszczyńskiF/L Zbigniew SancewiczF/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz ŁukaszSgt. Antoni MentlakF/S Andrzej GodeckiF/L Eligiusz ZaleskiNIEUDANA
1944
04-12/13
Weller 14Halifax JW-272 "D"F/O Jan DziedzicF/S Henryk Gołębiowski F/O Antoni Błażewski F/S Jerzy Koper Sgt. Józef ZubrzyckiF/O Stefan CzekalskiF/S Stefan Kułach
1944
04-12/13
Weller 3Halifax JP-180 "V"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman SzwedowskiF/L Stanisław DanielF/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni WesołowskiSgt. Józef Pertyszak
1944
04-12/13
Weller 10Halifax JP-177 "P"F/L Michał GoszczyńskiF/L Zbigniew SancewiczF/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz ŁukaszSgt. Antoni MentlakF/S Andrzej GodeckiF/L Eligiusz Zaleski
F/S Roman Rózga (bombardier)
NIEUDANA
(tylko zrzut materiałowy)
1944
04-14/15
Weller 11Halifax JP-180 "V"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman Szwedowski F/L Stanisław DanielF/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni Wesołowski Sgt. Józef Petryszak
1944
04-15/16
Wildhorn I
(Most 1)
Dakota FD-919 "I"F/L Harrod E.J.F/L Bolesław Koprowski (1586 PAF)P/O Wells J.A.P/O Wilcock N.
1944
04-16/17
Weller 10Halifax JP-222 "E"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman SzwedowskiF/L Stanisław Daniel F/S Bazyli Chmaruk Sgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni Wesołowski Sgt. Józef Petryszak
1944
04-16/17
Weller 12Halifax JP-181 "C"F/S Zygmunt WieczorekF/S Jan Zabłocki F/O Edward Bohdanowicz
1944
04-16/17
Weller 15Halifax JP-236 "A"F/L Michał GoszczyńskiF/L Zbigniew SancewiczF/O Władysław KrywdaF/S Tadeusz ŁukszaF/S Antoni Mentlak W/O Romuald Małachowski F/S Piotr Straub
1944
04-27/28
Weller 21Liberator EV-978 "R"W/O Stanisław KłosowskiF/L Zygmunt RadeckiS/L Stanisław Król W/O Henryk Ptasiewicz Sgt. Stanisław MasłońF/S Janusz Barcz W/O Józef Chodyra
1944
04-27/28
Weller 16Halifax JP-180 'V"F/O Jan DziedzicF/S Henryk GołębiowskiF/O Antoni BłażewskiF/S Jerzy KoperSgt. Józef ZubrzyckiF/O Stefan Czekalski F/S Stefan Kułach
1944
04-30/05-1
Weller 16Liberator BZ-965 'S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek Błocki F/L Kazimierz WünscheF/S Józef WitekSgt. Stanisław WileniecF/S Stanisław Malczyk F/S Stanisław Jarecki
1944
05-04/05
Weller 26Liberator BZ-965 'S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek BłockiF/L Kazimierz Wünsche S/L Józef Gryglewicz F/S Józef WitekSgt. Stanisław WileniecF/S Stanisław Malczyk F/S Stanisław Jarecki
1944
05-04/05
Weller 17Halifax JP-177 "P"F/S Zygmunt WieczorekF/O Edward BogdanowiczF/S Tadeusz Ruman
1944
05-10/11
Weller 27Liberator EV-978 "R"F/L Michał GoszczyńskiF/S Józef BielickiF/O Władysław KrywdaF/S Stanisław Karabanik Sgt. Jerzy Neciuk W/O Zygmunt Skopiński W/O Romuald Małachowski
1944
05-10/11
Weller 28Halifax JP-177 "P"F/S Zygmunt WieczorekF/O Edward BogdanowiczNIEUDANA
(ekipa z operacji Jacek 1)
1944
05-10/11
Weller 18Liberator BZ-965 'S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek BłockiF/L Kazimierz WünscheF/S Józef WitekSgt. Stanisław Wileniec F/S Stanisław Malczyk F/S Stanisław JareckiNIEUDANA
1944
05-10/11
Weller 23Halifax JP-180 "V"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman Szwedowski F/L Stanisław Daniel F/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni WesołowskiSgt. Józef PetryszakNIEUDANA
1944
05-19/20
Weller 18Liberator BZ-965 'S"F/L Zbigniew SzostakP/O Jacek BłockiF/L Kazimierz WünscheF/S Józef WitekSgt. Stanisław Wileniec F/S Stanisław Malczyk F/S Stanisław Jarecki
1944
05-21/22
Weller 29Halifax JP-222 "E"F/L Gerard KunowskiP/O Witold GraczykS/L Eugeniusz ArciuszkiewiczP/O Kazimierz KujawaSgt. Władysław Piaścik F/O Olgierd Łuczkowski F/S Piotr Straub
1944
05-24/25
Weller 23Halifax JP-180 "V"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman Szwedowski F/L Stanisław Daniel F/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni WesołowskiSgt. Józef Petryszak
1944
05-29/30
Wildhorn II
(Most 2)
Dakota KG-477 "V"F/L Michał GoszczyńskiF/S Józef BielickiF/O Władysław KrywdaF/S Stanisław Karabanik F/S Jerzy Neciuk W/O Zygmunt Skopiński F/S Leon Basaj /W/O Romuald Małachowski
1944
05-30/31
Weller 30Halifax JP-222 "E"F/L Gerard Kunowski S/L Eugeniusz ArciuszkiewiczP/O Kazimierz Kujawa
1944
05-30/31
Weller 28Halifax JP-230 "N"F/O Kazimierz SzrajerF/S Roman Szwedowski F/L Stanisław DanielF/S Bazyli ChmarukSgt. Marcin ChmielewskiSgt. Antoni WesołowskiSgt. Józef PetryszakNIEUDANA
(ekipa z operacji Jacek 1)
1944
07-25/26
Wildhorn III
(Most 3)
Dakota KG-477 "V"F/L Culliford S.G.F/O Kazimierz Szrajer (1586 PAF)F/O Williams J.P.F/S Appleby J.
1944
07-30/31
Jacek 1Liberator KG-890 "S"F/S Zbigniew Szostak F/L Stanisław Daniel F/S Józef WitekW/O Stanisław Malczyk
1944
07-30/31
Jurek 1Halifax JP-220 "C"W/O Henryk JastrzębskiW/O Jan Cholewa F/O Stanisław KleyborW/O Edmund MarchlewskiF/S Emil SzczerbaF/S Tadeusz RumanF/S Antoni ImielskiNIEUDANA
1944
07-30/31
Staszek 1Liberator KG-827 "U"F/L Jan MioduchowskiF/L Zygmunt RadeckiP/O Ludwik DomańskiF/S Bazyli ChmarukSgt. Paweł SzejnowskiF/S Adam ProszekW/O Jan Lewandowski (bombardier)NIEUDANA
1944
08-01/02
Jurek 1Liberator KG-890 "S"F/L Zbigniew SzostakW/O Józef BielickiF/L Stanisław DanielF/S Józef WItekF/S Wincenty RutkowskiW/O Stanisław Malczyk?NIEUDANA
1944
08-01/02
Staszek 1Liberator KG-827 "U"F/L Jan MioduchowskiF/L Zygmunt RadeckiF/L Edmund HelwigW/O Franciszek ObuchSgt. Marian BaranW/O Edward Stasiak F/S Tadeusz PiziuraNIEUDANA
1944
09-21/22
Przemek 1Liberator KG-834 "U"W/O Henryk JastrzębskiW/O Jan Cholewa F/O Stanisław KleyborP/O Zygmunt NowickiF/S Emil Szczerba F/S Antoni ImielskiF/O Józef Bednarski
1944
10-07/08
Wacek 1Liberator KH-151 "S"W/O Henryk JastrzębskiF/S Ludwik SkoczylasF/O Stanisław KleyborP/O Zygmunt NowickiF/S Emil SzczerbaF/O Józef BednarskiF/S Antoni ImielskiNIEUDANA
1944
10-16/17
Poldek 1Liberator KH-151 "S"W/O Henryk JastrzębskiF/S Ludwik Skoczylas F/O Stanisław KleyborP/O Zygmunt NowickiF/S Emil SzczerbaF/O Józef Bednarski F/S Antoni Imielski
1944
10-16/17
Wacek 1Liberator KG-994 "R"F/L Edmund LadroSgt. Zenon PrzybylakF/L Roman Chmiel W/O Edward GągałaSgt. Henryk ZientekW/O Antoni LewkonowiczW/O Stanisław Zieliński
1944
10-21/22
FrestonLiberator KH-151 "S"W/O Henryk JastrzębskiF/S Ludwik SkoczylasF/O Stanisław KleyborP/O Zygmunt NowickiF/S Emil SzczerbaF/S Edward KruszynaF/S Antoni ImielskiNIEUDANA
1944
11-18/19
FrestonLiberator BZ-965 "V"W/O Henryk JastrzębskiF/S Ludwik SkoczylasF/O Stanisław KleyborP/O Zygmunt NowickiF/S Emil SzczerbaF/S Edward KruszynaF/S Antoni ImielskiNIEUDANA
1944
11-18/19
Kazik 2Liberator KG-994 "R"F/L Edmund LadroF/S Zenon PrzybylakF/L Roman ChmielW/O Kazimierz Szewczyk Sgt. Henryk ZientekW/O Antoni Lewkowicz W/O Stanisław Zieliński
1944
11-18/19
Kazik 1Liberator KG-834 "U"W/O Jan CholewaF/L Stanisław LeszczyńskiF/L Albin GułynP/O Tadeusz MoskwaSgt. Wacław WoźniakW/O Władysław WyporskiW/O Leon AbakanowiczNIEUDANA
1944
11-22/23
Kazik 1Liberator KG-994 "R"F/L Stanisław Reymer - KrzywickiF/O Mikołaj ParaśkiewiczF/O Mikołaj JaryniczW/O Dionizy BudnickiSgt. J. BrzezińskiP/O K. Granowski Sgt. Józef Bulik
1944
11-22/23
Staszek 2Liberator KG 834 "U"F/L Leopold MieleckiS/L Karol KaczmarczykF/L Wacław WłosińskiW/O Zygmunt SoleckiSgt. Henryk GrabowskiW/O Władysław MachuraW/O Antoni UlickiNIEUDANA
1944
12-15/16
Wildhorn IV
(Most 4)
Dakota KG-446 "?"F/L Kazimierz SuszczyńskiF/S Ludomił RayskiF/O Stanisław KlayborW/O Dionizy BudnickiNIEUDANA
odwołana w trakcie lotu
1944
12-25/26
Staszek 2Liberator BZ 965 "V"F/L Stanisław Reymer - KrzywickiF/O Mikołaj ParaśkiewiczS/L Eugeniusz Arciuszkiewicz F/L Mikołaj JaryniczP/O Zygmunt NowickiSgt. J. Brzeziński P/O K. Grabowski F/S Stanisław BaranNIEUDANA
(odwołana w trakcie lotu)
1944
12-26/27
FrestonLiberator KG-994 "R"F/L Edmund LadroF/S Ludomił RayskiF/L Roman ChmielW/O Kazimierz SzewczykSgt. Henryk ZientekW/O Antoni Lewkonowicz W/O Stanisław Zieliński
1944
12-26/27
Staszek 2Liberator BZ 965 "V"F/L Stanisław Reymer - KrzywickiF/O Mikołaj ParaśkiewiczS/L Eugeniusz ArciuszkiewiczW/O Dionizy Budnicki Sgt. J. Brzeziński P/O K. Grabowski F/S Stanisław BaranOstatni zrzut Cichociemnych

 

Upamiętnienie

21-02-10-RM-Sc-Klosowski_-250x193 Załogi samolotów21-06-21_UM-Sc-Klosowski-216x300 Załogi samolotów10 lutego 2021 prezes Fundacji dla Demokracji Ryszard M. Zając zwrócił się do Rady Miejskiej Sosnowca z petycją w sprawie upamiętnienia Stanisława Kłosowskiego – wybitnego pilota lotnictwa bombowego i transportowego oraz lotnictwa specjalnego przeznaczenia w operacjach lotniczych Special Operations Executive (SOE), wykonującego m.in. zrzuty Cichociemnych oraz zaopatrzenia dla Armii Krajowej.

Pismem z 21 czerwca 2021 naczelnik Wydziału Geodezji i Kartografii Urzędu Miejskiego w Sosnowcu poinformował, iż „była ona przedmiotem spotkania Miejskiego Zespołu Nazewnictwa Ulic i Obiektów Publicznych, Zespół pozytywnie zaopiniował wniosek zawarty w petycji. Odrębną kwestią pozostaje sposób upamiętnienia”.

uchwala-nr-824_Klosowski_-250x191 Załogi samolotów28 października 2021 Rada Miejska Sosnowca jednogłośnie podjęła uchwałę o nadaniu imienia Stanisława Kłosowskiego skwerowi u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Wygoda – w rodzinnej dzielnicy Niwka, niedaleko kościoła, w którym wybitny pilot z Sosnowca został ochrzczony. Wszyscy obecni radni głosowali za uchwałą, ponad podziałami politycznymi. Bardzo dziękuję 🙂

Więcej info: Chłopak z Sosnowca – Stanisław Kłosowski

8 listopada 2021 wystąpiłem do prezydenta Sosnowca z prośbą upamiętnienia na skwerze imienia Stanisława Kłosowskiego także 105 osób – personelu lotniczego Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii – urodzonych w Sosnowcu. Listę tych osób ustalił portal ListaKrzystka.pl

 

Dziennik lotów polskiej sekcji SOE 1943-1945

Dziennik lotów polskiej sekcji SOE   1943 – 1945

 

 

Wybrane stopnie RAF oraz ich odpowiedniki w PSP (PSZ)
STOPIEŃ RAF Skrót STOPIEŃ  PSP Skrót
Sergeant Sgt. Sierżant Sierż.
Flight Sergeant F/S Starszy Sierżant St. Sierż.
Warrant Officer W/O Chorąży Chor.
Pilot Officer P/O Podporucznik Ppor.
Flying Officer F/O Porucznik Por.
Flight Lieutenant F/L Kapitan Kpt.
Squadron Leader S/L Major Mjr
Wing Commander W/C Podpułkownik Ppłk.

 

 

Zobacz także:

 

 

 

 

Źródła:
  • informacje własne
  • Kajetan Bieniecki: Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Arcana Kraków 1994, ISBN 83-86225-10-6
  • Andrzej Paweł Przemyski – Z pomocą żołnierzom Podziemia, WKŁ Warszawa 1991, ISBN 83-206-0833-3
  • Andrzej Olejko, Krzysztof Mroczkowski – Szachownice nad okupowaną Europą, Libra, Rzeszów 2011, ISBN 978-83-89183-69-9
  • Wikipedia – Polskie Siły Powietrzne na Zachodzie
  • Lista Krzystka – Polskie Siły Powietrzne na Zachodzie
  • Lista Krzystka – Straty personelu PSP

 

Campo Casale

 

Lotnisko Campo Casale, k. Brindisi (Włochy)

 

Brindisi_1-300x199 Campo Casale

lotnisko w Brindisi (Włochy)

Od 22 grudnia 1943 do końca 1944 z tego lotniska startowały samoloty w operacjach SOE, którymi przerzucono do okupowanej przez Niemców i Sowietów Polski 133 Cichociemnych oraz w kilkudziesięciu kolejnych operacjach lotniczych zaopatrzenie dla Armii Krajowej (zrzuty materiałowe).

W okresie niecałych czterech lat wystartowało do Polski 868 samolotów, w tym 483 wykonały zadanie zrzutem lub lądowaniem, stracono 70 samolotów. Przeprowadzono 81 operacji, podczas których przerzucono do Polski 316 Cichociemnych. 

Brindisi-tablica-300x232 Campo Casale

Pamiątkowa tablica, Campo Casale, Brindisi

Początkowo Cichociemnych przerzucano z brytyjskich lotniosk RAF: Foulsham (2), Linton-on-Ouse (2), Leakenheath (9), Newmarket (2), Stradishall (6). Kilku prawdopodobnie przerzucono z lotniska RAF Grottaglie. Od 27 marca 1942 do 21 września 1943 w  43 operacjach lotniczych z tajnego lotniska RAF Temspford przerzucono do Polski 158 Cichociemnych. W pozostałych operacjach lotniczych SOE Cichociemnych oraz zaopatrzenie dla Armii Krajowej przerzucano do okupowanej Polski z lotniska Campo Casale (Brindisi) 

Z różnych powodów (technicznych, problemów nawigacyjnych i in.) część lotów ze skoczkami do Polski kończyła się niepowodzeniem i samoloty musiały zawracać do bazy. Niektóre ekipy CC zrzucono do Polski dopiero po trzecim, nawet po czwartym locie.

Z lotniska Campo Casale startowały samoloty 148 Special Duty Squadron (Dywizjonu Specjalnego Przeznaczenia) RAF oraz polskiej 1586 Eskadry Specjalnego Przeznaczenia do ALbanii, Austrii, Bułgarii, Czechosłowacji, Grecji, Jugosławii, Rumunii, Węgier, północnych Włoch oraz Polski.

 

02-mapa-placowki-riposta-pn-300x174 Campo Casaleźródło: Kajetan Bieniecki: Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Arcana, Kraków 1994, ISBN 83-86225-10-6

 

02-mapa-placowki-riposta-pn-300x174 Campo Casaleźródło: Kajetan Bieniecki: Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Arcana, Kraków 1994, ISBN 83-86225-10-6

 

04-mapa-placowki-odwet-275x350 Campo Casaleźródło: Kajetan Bieniecki: Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Arcana, Kraków 1994, ISBN 83-86225-10-6

 

 

 

zobacz: