Zbigniew Bąkiewicz – Cichociemny

Zbigniew Bąkiewicz – Cichociemny

pseud.: „Andrzej”, „Zabawka”, „T-2”

vel Stanisław Fabian, vel Andrzej Kremowicz, vel Banks

 

Ur. 5 lutego 1912 w Chrobotach, zm. 26 października 1996 w Anglii – polski oficer zawodowy w Wojsku Polskim w okresie międzywojennym, porucznik cichociemny, dubler dowódcy III Odcinka Wachlarza i instruktor wyszkolenia, żołnierz batalionu Ostoja w powstaniu warszawskim, major piechoty.

Od 1935 roku służył w Straży Granicznej.

II wojna światowa

Po kampanii wrześniowej internowany na Węgrzech, po czym przedostał się do Francji, a następnie do Wielkiej Brytanii, gdzie służył w 4 Brygadzie Kadrowej Strzelców i w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.

Cichociemny

Zgłosił się do służby w Kraju. Po przeszkoleniu zaprzysiężony 11 grudnia 1941 roku, zrzucony do Polski w nocy z 27 na 28 marca 1942 r. w ramach operacji lotniczej „Boot” na placówkę odbiorczą „Trawa” 1,5 km na zachód od Przyrowa (woj. częstochowskie). Wskutek zbyt dużej prędkości samolotu skoczkowie oraz zasobniki rozrzucone na obszarze 3 km.

Razem z nim skoczyli:  Lech Łada ps. Żagiew, Rafał Niedzielski ps. Mocny, Jan Rostek ps. Dan, Tadeusz Śmigielski ps. Ślad oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj Leszek Janicki ps. Maciej.

Przydzielony do jako dubler dowódcy III Odcinka Wachlarza i instruktor wyszkolenia. Od marca 1943 roku pracował w Kedywie, jako wykładowca w szkole dywersji „Zagajnik”. Walczył w powstaniu warszawskim w Oddziale VI Komendy Głównej AK (należał do tzw. II rzutu KG AK), a następnie w baonie Ostoja. Po kapitulacji powstania znalazł się w niewoli niemieckiej.

Po wojnie

W 1945 roku osiadł w Wielkiej Brytanii, do 1949 roku służył w PKPR. Zmienił nazwisko na Banks. Początkowo był właścicielem zakładu zegarmistrzowskiego, później zajmował szereg stanowisk w przedsiębiorstwie swojego teścia, T.N. Cole’a „Vidor”, aż do stanowiska dyrektora generalnego.

Po śmierci pochowany na cmentarzu Junikowo w Poznaniu.

Awanse

podporucznik – 1 stycznia 1936 roku
porucznik – ze starszeństwem od 27 marca 1942 roku
kapitan – zweryfikowany 1 października 1944 roku ze starszeństwem od 1 stycznia 1945 roku
major

Odznaczenia

Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.

Życie rodzinne

Był synem Mariana, oficera Wojska Polskiego, i Wandy z domu Fabian. Trzykrotnie żonaty: w 1938 roku ożenił się z Władysławą Szymańską (ur. w 1912 r.), mieli syna Jacka (ur. w 1939 r.); w 1948 roku ożenił się z Valery Cole, mieli córki: Sandrę (ur. w 1949 r.) i Danutę (ur. w 1951 r.); w 1969 roku ożenił się z Anną Chudoń (ur. w 1943 r.), mieli syna Jeremy’ego.

 

Źródła:

• informacje własne
• Wikipedia
• biogram uczestnika Powstania Warszawskiego 1944.pl
• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 3. Zwierzyniec – Rzeszów: Obywatelskie Stowarzyszenie „Ostoja”, 2002, s. 133–134. ISBN 8390249952
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 301. ISBN 8321105378.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, 1984, s. 55–56.
• Cezary Chlebowski: „Wachlarz”: monografia wydzielonej organizacji dywersyjnej Armii Krajowej: wrzesień 1941 – marzec 1943. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1983. ISBN 8321104193.