Ośrodki szkoleniowe i inne

Cichociemni byli żołnierzami Armii Krajowej w służbie specjalnej.

Audley End (od strony ogrodu)

Kandydatów na Cichociemnych szkolono w ok. 30 specjalnościach w ok. 50 tajnych ośrodkach SOE – Special Training School (Specjalna Szkoła Treningowa) oznaczonych arabskim numerem, także w polskich bazach, m.in. we włoskiej Ostuni.

Najsłynniejszym ośrodkiem był oczywiście STS 43 Audley Endit was exclusively dedicated to the needs of the Polish section of the Special Operations Executive (ang. Kierownictwo Operacji Specjalnych). W kilku innych lokalizacjach przeszkoleni Cichociemni oczekiwali na skok do Kraju. W innych fałszowano niezbędne dokumenty (także pieniądze), przygotowywano zasobniki zrzutowe itp. W jeszcze innych pracowały urządzenia do łączności z okupowaną przez Niemców i Rosjan Polską.

W Stanmore, na północny zachód od Londynu, w 1940 zlokalizowano, „pod opieką” brytyjskiej służby specjalnej Radio Security Service:

ośrodek nasłuchu (i rozszyfrowywania depesz) sowieckich transmisji radiowych, współpracował z Bletchley Park („fabryka Enigma”), działał do 2 września 1941,
Polish Wireless Research Unit (pol. Polskie Wojskowe Zakłady Radiowe). których zadaniem była m.in. produkcja specjalnego sprzętu radiokomunikacyjnego, w tym wówczas najlepszego na świecie „radia szpiegowskiego” – radiostacji typu AP, konstrukcji inż. Tadeusz Heftman. Produkowano tam także sprzęt do szybkich transmisji radiowych, zdolny do nadania 100 grup (ok. 500 znaków) w dwie sekundy,
radiostację do łączności ze stacjami polskimi w Wielkiej Brytanii, kontynentalnej Europie i na Bliskim Wschodzie.

Oddział VI dysponował komórkami organizującymi kursy wyszkoleniowe Cichociemnych oraz tzw. stacjami wyczekiwania dla skoczków lecących do Kraju (patrz wykaz poniżej). Od 1944 Oddziałowi VI podlegała także Główna Baza Przerzutowa w Brindisi (Włochy).

Oto wykaz „polskich” ośrodków szkoleniowych SOE
oraz innych obiektów wykorzystywanych przez Polaków:

Autor wykazu – Ryszard M. Zając, wnuk por. cc. Jozef Zajac

Na urządzeniach mobilnych aby zobaczyć całość należy przewinąć w poziomie

Numer	Lokalizacja	Przeznaczenie
	Londyn, hotel Rubens	Sztab Naczelnego Wodza (1940 - 1943, personel brytyjski - 26 osób)
	Londyn, róg Upper Belgrave Street i Wilton Street	Oddział VI (Specjalny) Sztabu Naczelnego Wodza
	Anstruther (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania), przy 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej	Kurs radiotelegrafistów, radiomechaników (1941 - 1942)
	Auchtertool (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania)	Kurs radiotelegrafistów, radiomechaników (1942 - 1943)
	Polmont, Stirlingshire (Szkocja, Wielka Brytania)	Ośrodek Wyszkoleniowy Sekcji Dyspozycyjnej Oddziału Specjalnego Sztabu Naczelnego Wodza (kurs radiotelegrafistów, radiomechaników, 1943 - 1944)
	Dundee (hrabstwo City of Dundee, Szkocja)	Polski kurs motorowy i łączności
STS 7a (STS 5)	Wanborough Manor, Puttenham, Guildford, Surrey	Kurs badań psychotechnicznych
STS 10	Ostunia (Włochy)	Zaprawa, kurs spadochronowy
Stacja / Station STA 17 (XVII) STS 17	Brickendonbury Manor, Brickendon, Hertford, Hertfordshire	Stacja wyczekiwania Kurs czarnej propagandy
Stacja / Station STA 18 (XVIII)	Frogmore Park, Watton-at-Stone, Hertfordshire	Stacja wyczekiwania, baza odprawowa CC, od wiosny 1942 (Personel brytyjski - 12 osób)
STS 19	Gaynes Hall, St Neots	Hotel przed odlotem z lotniska RAF Tempsford (po kwietniu 1942, personel brytyjski - 10 osób)
Stacja / Station STA 20 A (XX) oraz STS 20 B	Pollards Park House, Chalfont, St. Giles, Buckinghamshire	Stacja wyczekiwania "Marta", Kurs czarnej propagandy (Personel brytyjski: "A" - 22 osoby, "B" - 17 osób)
STS 25	Inverlochy Castle k. Fort Wiliam, hrabstwo Highland	Kurs dywersyjno-strzelecki, minerski
STS 25 a	Garramor House k. Loch Morar, hrabstwo Highland	Kurs dywersyjno-strzelecki, minerski
STS 34	Beaulieu, hrabstwo Hamp	Kurs podstaw wywiadu, szyfrów
STS 38	Briggens	Kurs walki konspiracyjnej
STS 40	Howbury Hall k. Waterend, Bedford	Kurs łączności ziemia-lotnik "Rebecca i S-Phone"
STS 43	Audley End k. Saffron Walden, Essex	Kurs walki konspiracyjnej, odprawowy (Personel brytyjski - 47 osób)
STS 46	Michley k. Newport Chichely Hall (niedaleko Bletchley), hrabstwo Worcester	Kurs odprawowy, wyposażenie CC - do 1944 (Personel brytyjski - 41 osób)
STS 51	Ringway,	Kurs spadochronowy
	Largo House, Upper Largo k. Leven (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania)	Zaprawa spadochronowa, "Małpi gaj"
	Lundin Links k. Largo House (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania)	Polska wieża spadochronowa
STS 61	Audley End	"Pakowalnia" zasobników zrzutowych
STS 61	Gaynes Hall, St Neots	Kurs łączności ziemia - lotnik "Rebecca i S-Phone" (do kwietnia 1942 r.)
	Tatton Park	Miejsce szkoleń spadochroniarzy STS 51
	Tetworth Hall, Bedfordshire	Hotel SOE dla pilotów lotniska RAF Tempsford
	Lotnisko RAF Tempsford (Wielka Brytania)	Start 158 Cichociemnych do Polski
	Lotnisko Campo Casale, Brindisi (Włochy)	Start 133 Cichociemnych do Polski
	Barnes Lodge, Hertfordshire	Ośrodek odbiorczy radiołączności
	Chipperfield Lodge	Ośrodek nadawczy radiołączności
	Mesagne, Via Appia Antica (Włochy)	Centrala radiowa "Mewa"
	Connington Hall	Centrala radiołączności (Powstanie Warszawskie)
	Dover House, Stanmore	Oddział Radio Sztabu Naczelnego Wodza
	Stanmore	Polish Wireless Research Unit (m.in. produkcja radiostacji typu AP, sprzętu do szybkiej telegrafii, personel brytyjski - 12 osób)
	Stanmore	Ośrodek radionasluchu i rozszyfrowywania sowieckich transmisji radiowych, działał do 2-09-1941

W początkowym okresie zrzutów Cichociemnych przerzucano do Polski także z brytyjskich lotnisk: Foulsham, Linton in Ouse, Lakenheath, Newmarket, Stradishall. Ośrodek szkoleniowy łącznościowców zlokalizowany był początkowo (1941 – 1942 r.) w Anstruther (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania), przy 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. W latach 1942 – 1943 r. szkolono w budynkach browaru Auchtertool (hrabstwo Fife, Szkocja, Wielka Brytania), później (1943 – 1944 r.) w budynkach Saint Margaret’s School for Girls w Polmont ((Stirlingshire, Scotland, Great Britain).

Dopiero po pomyślnym ukończeniu wszystkich wymaganych kursów, przeszkolony kandydat miał szansę zostać zakwalifikowanym do skoku, następnie skoczyć na spadochronie do okupowanej Polski i zostać Cichociemnym.

Po zakończeniu wszystkich szkoleń oraz zakwalifikowaniu do skoku, kandydat na Cichociemnego składał przysięgę na rotę Armii Krajowej, wybieram pseudonim oraz wyjeżdżał na tzw. stację wyczekiwania, gdzie oczekiwał na skok do kraju.

. 2413 candidates volunteered to be trained and eventually become the Silent Unseen: 1 general (Tadeusz Kossakowski), 112 staff officers, 894 junior officers, 592 non-commissioned officers, 771 private soldiers. There were 15 women among the volunteers.

> 2413 candidates have completed it successfully.
Only 605 of them successfully completed training.
Only 579 qualified for the jump to the country.
They were dumped to occupied Poland 316 Silent Unseen

zobacz – 316 Cichociemnych spadochroniarzy Armii Krajowej

From the 316 Silent Unseen,
40 have fought for the independence of Poland in 1918-1921:

Niepodlegla, Poland, 100 anniversary of re-gaining independence.
Project implemented as part of the celebration of the centenary of regaining independence and the reconstruction of Polish statehood

Sources:

Own sources
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. I. FKM Oleśnica, ISBN 83-902499-0-1
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. II. ABRES Rzeszów, ISBN 83-902499-5-2
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. III. OS Ostoja, Zwierzyniec – Rzeszów, ISBN 83-910535-4-7
Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. IV. OS Ostoja, Zwierzyniec – Rzeszów, 978-83-933857-0-6
Iwan Rafał – Cichociemni – rekrutacja, szkolenie i przerzut do Polski, w: Koło Historii : materiały Koła Naukowego Historyków Studentów Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Tom 10 (2008) s. 77-106
Tadeusz Dubicki, Daria Nałecz, Tessy Stirling – Polsko – brytyjska współpraca wywiadowcza podczas II wojny światowej. t. I. Ustalenia Polsko – Brytyjskiej Komisji Historycznej, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Warszawa 2004, s. 175-176, ISBN 83-89115-11-5
Drogi Cichociemnych, Koło Cichociemnych Spadochroniarzy AK, Veritas Londyn, 1954
Jędrzej Tucholski: Cichociemni, IW PAX, 1984
Ian Valentine: Baza 43. Cichociemni, Wydawnictwo „Wołoszański”, 2004, ISBN 83-89344-09-2
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny
Agnieszka Polończyk, Cichociemni – dzieje elity polskiej dywersji na kanwie życiorysu Bolesława Polończyka ps. „Kryształ”, w: Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka, nr 3/2016, s. 173 – 188, Kraków 2016, ISSN 1899-6264
Agnieszka Polończyk, Cichociemni – Zarys historii formacji, w: Wojska Specjalne Rzeczypospolitej Polskiej, Bieniek Mieczysław, Mazur Sławomir M. (red.), Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, 2016, s. 95-105, ISBN 978-83-65208-70-5

Ośrodki szkoleniowe i inne